Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een debuutalbum uitbrengen op je vijfendertigste. Dat klinkt vreemder dan het is in het geval van Mathis Haug. Deze muzikant zag het levenslicht in Duitsland, maar woont inmiddels al jaren in Frankrijk. Vanuit deze beide landen participeert hij al vanaf de vroege jaren negentig in veel muzikale projecten, maar hij wordt eigenlijk met geen van alle (onder meer Mat Robert and the Space Foxes, Mathis and the Mathematiks en l'Orchestre Evariste Bouchardeau) echt bekend in de Lage Landen.
De stem van Haug doet onmiddellijk denken aan de praatvocalen van - wie anders? - Leonard Cohen. Op een bluesy, gevoelige en melancholische wijze geeft hij gestalte aan de tien sfeervolle liedjes op Playing My Dues. Soms meer mompelend dan pratend doet zijn stem - bijvoorbeeld in het openende titelnummer - ook wel enigszins denken aan die van Robert Francis. De muzikale omlijsting, die akoestisch, luchtig, delicaat en aangenaam is, geeft ruim baan aan de songteksten van de Franse Duitser. Dit zorgt voor een welhaast poëtische sfeer op deze plaat. Donkerbruin en herfstig rood. Een warme klank.
Deprimerend wordt het niet, ondanks de wat sombere stem van Haug. De cd houdt het gezonde midden tussen herfst en lente, met het beste van twee werelden: folk en blues. Wel valt Haugs Duits-Franse accent behoorlijk op in een nummer als '5 Mn Conspiracy'. Zijn afkomst verloochent zich derhalve niet. Dat komt vooral doordat de veelal voorzichtige en fragiele instrumentatie ruim baan geeft aan de teksten. Met Playing My Dues zet deze zoekende ziel al met al een debuutalbum neer dat gehoord mag worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mathis-haug/playing-my-dues/22697/
Meer Mathis Haug op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mathis-haug
Deel dit artikel: