Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er lijkt een heel beklemmend fin-de-siècle gevoel over de debuutplaat van Max Mohr te hangen. Dat idee wordt versterkt door de hoes, waar Max Ernst niet veraf lijkt te zijn, net zoals het vagevuur. Door de house van ‘Diamanten’ heen klinkt na vijf minuten een motief dat een vijfjarige hoort, die op de kermis in een klein ruimtevaartuig zit dat op en neer gaat, terwijl tegelijkertijd de hele aftandse attractie in het rond draait.
‘Lucky go wild’ klinkt op zijn beurt als de laatste stuiptrekking van een decadente samenleving, voor die in elkaar valt. Het is hedonistisch, hersenloos en dansbaar vermaak. De ingetogen, aan Superpitcher verwantte, techno van ‘Spellbound’ en het zenuwachtige ‘On the run’ lijken ook te bevestigen dat Max Mohr niet de meest vrolijke Frans is. Mohr compenseert dat door de relatief vrolijke house van ‘Mellowmoon 2’ en ‘Old Song’ toe te voegen; die twee nummers kunnen echter geen breuk veroorzaken op dit zeer harmonieuze album.
Trickmixer’s revenge is een intrigerende en verslavende plaat, die de naam en faam van platenmaatschappij Playhouse nog wat meer in de verf zet. Met Ricardo Villalobos’ meesterwerk Fizheuer Zieheuer mocht het label al één van de belangrijkste house-platen van het jaar op haar conto schrijven en met dit debuut van Max Mohr komt aan die kwalitatieve hausse voorlopig geen eind.
http://www.kindamuzik.net/recensie/max-mohr/trickmixer-s-revenge/14559/
Meer Max Mohr op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/max-mohr
Deel dit artikel: