Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Percepties en de grenzen daarvan vormen een centraal aandachtspunt in het werk van geluidkunstenaar Mendel Kaelen. Daartoe manipuleert hij geluid zowel via de weg van directe fysieke impact die frequenties op de luisteraar hebben, als via de route van de emotionaliteit van bepaalde (muzikale) klanken. Kaelen streeft daarbij bovendien naar een zekere metafysische loutering door zijn sonische werk in te zetten ten einde tot de top van de Maslowpiramide te geraken; als verklanking van hoop op de vervulling van de hoogste potenties van de mens.
In vier lange en bij elkaar meer dan een uur durende stukken werkt Kaelen met een veelheid aan klanken waarbij veldopnamen een belangrijke rol innemen. Zo herinneren componist en luisteraar zich samen de natte pracht van slagregens. Zuiverend voelt de neerslag bij Kaelen. In tegenstelling tot Regen van Joris Ivens waarin de stad gebukt gaat onder hoosbuien, spreekt hier de onaangeraakte natuur direct.
Tegelijk componeert Kaelen gedragen ambiente of naar Max Richter neigende neoklassieke, soms naar drones neigende partijen die de natuurgeluiden begeleiden en versterken. Op beide sonische vlakken werkt hij vakkundig met zowel fysieke impact van sublage of ijlhoge tonen en de emotionaliteit van melancholische toonzettingen. Het is in dat geslaagde huwelijk tussen natuur en techniek, tussen objectieve 'ware klanken' en subjectieve compositie dat Remembering What Was Forgotten zijn grote glans bereikt; met als belangrijkste pre dat in tegenstelling tot vele stijlgenoten in de duisterdere ambient of geluidkunst, Kaelen erin slaagt hoop in te zetten als doel en middel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mendel-kaelen/remembering-what-was-forgotten/20493/
Meer Mendel Kaelen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mendel-kaelen
Deel dit artikel: