Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De jonge geluidkunstenaar Mendel Kaelen verraste eerder al met Remembering What Was Forgotten, een plaat die bol staat van duisternis, maar ergens een vonk aan lichtende hoop wist te bieden te midden van fieldrecordings en drones. Een instrument puur en alleen gebruiken zoals het bedoeld is, doet Kaelen ook op het nieuwe werkstuk The Tragedy That Drowned Itself niet. Verre van zelfs.
Ergens in 2011 vond Kaelen in een stoffige kelder een oud Indiaas harmonium. Denk gerust aan houtworm of -rot of een instrument dat van ellende bijna uit elkaar valt. Zuchtend en steunend, kreunend en knarsend bracht het oude beestje klanken voort. Die intrigeerden Kaelen zozeer dat hij ervoor koos om geen enkel ander instrument in te zetten bij het maken van de vijf composities die dit album vullen.
Onwillekeurig gaan de gedachten uit naar Leiff Elggrens 'Swedenborg's Organ' waarin een aftands orgel met een bijzonder verhaal centraal geplaatst wordt in een werkstuk waarvan je nooit zeker bent of het op waarheid berust of fictie betreft. Je moet Kaelen ook maar op zijn woord geloven dat hij nauwelijks effecten gebruikt heeft in de nabewerking. Zijn focus lag op de echte geluiden die het orgel voortbracht.
Dat levert stukken op die bol staan van klanken die het orgel in goede toestand niet zo een-twee-drie zou opleveren. Zo hoor je krakende houten panelen, blaasbalgen die lucht verliezen op verkeerde momenten en piepende metalen pennen. Zo hoor je nu eens niet een steriel opgepoetste opname zonder 'foutjes', maar alle achtergrondruis en mankementen van de aftakeling en afgetakelde toestand van het instrument. Drones en vervliegende melodielijnen zijn nooit ver weg, maar de 'noise' die het akoestische instrument zelf levert, zorgt voor een textuur die warmbloedig is en niet per definitie donker, naargeestig of kil. Het geluid voert je langs wolken en stroompjes, langs paarden en een romantisch hart en uiteindelijk in een droom als van breekbaar porselein. Zo omzichtig ga je ook met de plaat om: koesterend en voorzichtig, en juist dan ontdek je bij elke draaibeurt meer en meer in de haarscheurtjes van het glazuur, want in die barsten schuilt op The Tragedy That Drowned Itself een peilloze diepte van uiterste schoonheid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mendel-kaelen/the-tragedy-that-drowned-itself/23169/
Meer Mendel Kaelen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mendel-kaelen
Deel dit artikel: