Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Canada doet het tegenwoordig goed in de indierock. Wie heeft immers nog niet gehoord van The Arcade Fire, The New Pronographers, Feist of Broken Social Scene? Uit laatstgenoemde band zijn zangeres Emily Haines en gitarist Jimmy Shaw van Metric afkomstig. In de Verenigde Staten en Canada heeft de groep al een flinke schare fans aan zijn staart hangen; hier is Metric nog een redelijk onbekende speler.
Live it Out verschijnt nu eindelijk ook in Europa en laat een kruising horen tussen The Cardigans en The Pixies, hier en daar opgesmukt met een synthpopmelodietje. Haines' mierzoete stemgeluid is veelzijdig genoeg om in de buurt van PJ Harvey of Karen O te komen en mag de grootste kracht van de groep genoemd worden. Daarom is het zo jammer dat de teksten aan elkaar hangen van bijzonder simplistisch geblaat tegen Bush jr., diens oorlogszucht en het vermaledijde kapitalisme.
Muzikaal heeft Metric weinig originele ijzers in het vuur. Hun zomerse, maar venijnige nummers passen naadloos in het succesgeluid van midden jaren negentig. Op een Lollapalooza-affiche zou Metric niet misstaan hebben in het rijtje Hole, Throwing Muses en The Breeders. Een clip had overuren gedraaid op Alternative Nation.
Anno 2006 klinkt Metric als een bundeling invloeden van vroeger en in het meest positieve geval komt Live It Out over als een popversie van de Yeah Yeah Yeahs. Ondanks een flirt met glamdisco (die ze beter hadden overgelaten aan The Killers) en een paar pakkende deuntjes (het erg fijne 'The Police and the Private') maakt Metric pas op de plaats. Weinig eigen gezicht en een gebrek aan tekstueel raffinement leveren een matig album op. Haines' vocale talent verdient beter.
http://www.kindamuzik.net/recensie/metric/live-it-out/12879/
Meer Metric op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/metric
Deel dit artikel: