Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn van die concerten waar de helft van het publiek tijdens de denderende apotheose met de vingers in de oren staat. Het concert van de Deense band Mew op Eurosonic was zo’n concert. Het podiumgeluid van de band was harder dan goed is voor een mens, maar iedereen zal het ermee eens zijn dat het niet anders kon. Mew gaat namelijk niet voor half werk. Al heeft hun muziek twee gezichten. Aan de ene kant wordt het geluid getekend door een muur van gruizige gitaar in de traditie van My Bloody Valentine, aan de andere kant horen we een dik aangezette synth en de kraakheldere engelenstem van zanger Jonas Bjerre. Enerzijds is het een ontoegankelijke band, anderzijds zoekt de groep het in mooie melancholieke melodieën.
Ook het tweede internationaal uitgebrachte album van de band, And the Glass Handed Kites, is op zijn best als het keihard gedraaid wordt. De plaat is nog wat bombastischer dan het vorige album Frengers (2003), en daarmee ook een stuk overtuigender. De avontuurlijke sound barst van de invloeden: het geluidsexperiment van Sonic Youth, de volle productie van seventies progrock, het theatrale van bands als Mercury Rev, Arcade Fire en Stars, de verrassende wendingen van The Mars Volta, maar ook plotseling even het hedendaagse hoekige geluid. Al die invloeden komen op een knappe manier samen tot één overweldigd geluid, dat niet veel minder tot doel lijkt te hebben dan het volle leven te vangen. De teksten die daarbij horen zijn even wonderlijk en ongrijpbaar als de titel van de plaat. Het album is gemaakt om van de eerste tot de laatste toon beluisterd te worden. Als een grote trip zonder tussenstops, misschien zelfs wel als één lang nummer.
Inderdaad, dat klinkt allemaal tamelijk hoogdravend en pretentieus. Als u die termen bij uw muziekkeuze uit den boze acht, kunt u Mew met een gerust hart links laten liggen. U kunt ook de uitdaging aangaan en tot de ontdekking komen dat And the Glass Handed Kites een prachtige plaat is. In hun thuisland genieten de Denen een heldenstatus, en ook in Engeland heeft de band met zijn vorige album al flink wat handen op elkaar gekregen. In Nederland blijft dat tot nu toe beperkt tot een paar oplettende bloggers, maar met dit nieuwe album zal Mew ook in ons land een hele stevige voet aan de grond krijgen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mew/and-the-glass-handed-kites/11781/
Meer Mew op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mew
Deel dit artikel: