Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Typisch Berlijns, dit debuutalbum van Miwon oftwel Hendrik Kröz. Slimme minimale techno met gelijke porties dub, pop en electronica. Tot zover de korte versie van deze recensie. Gelukkig is er meer aan de hand.
Zo verstaat Kröz de kunst van de opbouw. Waardoor bijvoorbeeld openingsnummer ‘Semafora’ (stoplicht) langzaam maar zeker uitrolt tot iets moois. Pas na drie minuten komt er een piepkleine snaredrum bij. En op de prachtige, op warme toetsen gespeelde melodie moeten we nog een minuut langer wachten. Dan is het nummer al bijna afgelopen. En wil je meer.
Pale Glitter kent meer van dat soort nummers. Ook de (vorig jaar verschenen) single 'Brother Mole' is er zo eentje. Daarentegen drijft de remix die Miwon voor de Estse band Pia Fraus deed meer richting indietronics en groepen als Lali Puna en Mum. En Kröz schuwt het experiment niet, zo blijkt uit donkere spacetracks als ‘When Angels Travel’ en ‘Flakes’.
Afwisseling genoeg, maar er is ook een rode draad. Nooit gebruikt de Duitser grote geluiden of zware beats. Pale Glitter kruipt daardoor langzaam bij je naar binnen. Fijne plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/miwon/pale-glitter/10960/
Meer Miwon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/miwon
Deel dit artikel: