Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor de meeste bands is het de vraag of ze de zorgvuldig in de studio geprepareerde songs ook live overtuigend kunnen uitvoeren. Bij garagerock wil het nog wel eens andersom zijn: laat de anarchie en energie van optreden zich vertalen naar een plastic schijfje? Oftewel: is de band ook leuk als de zanger niet in zijn blote kont midden in de zaal ligt en de bassist een biergooigevecht aangaat met het publiek?
Voor Monotonix is het antwoord op die vraag helaas ontkennend. Smerige riffs hebben de Israëliërs ontegenzeggelijk wel. Maar veel meer dan die fijn ranzige protohardrockgroove in de traditie van Blue Cheer en The Stooges heeft Monotonix niet te bieden op Body Language. Goede liedjes zijn er niet en echte destructieve waanzin om dat te compenseren is ook niet te horen. Daar komt nog bij dat Ami Shalev een bijzonder matige zanger is.
Het devies betreffende Monotonix is dus: zeker live gaan zien, maar na afloop niet in de verleiding komen de plaat kopen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/monotonix/body-language-7438/17468/
Meer Monotonix op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/monotonix
Deel dit artikel: