Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als Monsters of Folk net zo goed zou zijn als de som der delen, dan zouden de mannen met speels gemak veruit dé beste plaat van het jaar 2009 afleveren. Met Jim James (My Morning Jacket), Conor Oberst en Mike Mogis (beiden Bright Eyes) en M. Ward beschikt dit ensemble namelijk over enorm veel muzikaal vernuft, vernieuwing binnen een klassiek metier en een scheepslading aan tekstuele slimmigheden.
Het idee voor deze supergroep (getooid met ietwat ironische naam) ontstaat in 2004, als ze samen aan het toeren zijn met hun respectievelijke projecten. Zowel op de planken als achter de coulissen spelen ze samen en schaven ze aan gezamenlijk materiaal. Vanwege hun creativiteit en productieve schema's is het er pas nu van gekomen deze plaat op te nemen. En om maar meteen duidelijk te zijn: dat was het wachten waard.
De titelloze debuutplaat van Monsters of Folk bevat hoorbaar enorm veel speelplezier. Geen wonder, want ongetwijfeld maakt een surplus aan muzikaal talent het mogelijk enorm soepel in te spelen op elkaars creatieve ideeën. Het is niet zo dat het toch al zo hoge niveau van de individuele krachten ontstegen wordt, maar in elk geval blijft het merendeel van de vijftien nummers op deze plaat wel schijnbaar achteloos in het kielzog daarvan. En in het geval van Oberst overstijgt dit royaal zijn laatste soloplaat. Dat begint al meteen met opener 'Dear God (Sincerely M.O.F.)', waarin het opperwezen gevraagd wordt waarom de mensheid moet lijden. Dat stellen van vragen komt ook terug in 'The Right Place'. Naastenliefde, levenslessen, wereldwijsheid, dat zijn slechts enkele steekwoorden waar de meesters hun bevlogen songschrijversenergie insteken.
Muzikaal gezien neigen ze – uiteraard – deels naar hun eigen specialismen. Al weerklinkt er misschien nog wel het meeste van Bright Eyes. Daarnaast schieten ook namen als Crosby, Stills, Nash & Young, Fleet Foxes, The Byrds en Robert Francis door de gedachten. Klassiek en toch modern. De microfoon rouleert, net zoals de instrumenten. Eigenlijk valt er dan ook weinig anders te concluderen dan dat dit een feestje is van een stel uiterst creatieve multitalenten. Niet per se beter dan één van de krachten apart, maar nog altijd bijzonder goed en amusant.
http://www.kindamuzik.net/recensie/monsters-of-folk/monsters-of-folk/19256/
Meer Monsters of Folk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/monsters-of-folk
Deel dit artikel: