Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl Kenny Larkin op zijn nieuwste plaat voor Peacefrog een spoor van verloren pluimen achter zich laat, is het weer eens prijs bij de man die de laatste jaren het gezicht bij uitstek is geworden van de Detroit house-scene. Een tijdje geleden al bouwde Kenny Dixon Jr. een annex aan het nu ondertussen interstellair befaamde KDJ. Bij de Mahogani-releases ligt de nadruk, meer dan op het moederlabel, op gezongen nummers, die voor de rest uiteraard al evenzeer van nieuwe en oude soul, blues, jazz, gospel en funk vergeven zijn.
Op de eerste vier nummers leidt de zeer markante, vaak haast androgyne stem van Roberta Sweed de dans. 'Holiday' opent verrassend met een deinende reggaebeat, die ongemerkt overvloeit in 'Roberta Jean Machine', waarin Amp Fiddlers 'Love And War' elegant geciteerd wordt. Roberta blaast vervolgens het schuifelende, door Norma Jean Bells sax ingekleurde, 'I Need You So Much' en het ontroerende 'Runaway' de soulhemel in. En Amp Fiddler (hier onder het Amp Dog Knight pseudoniem opererend) levert op 'I'm Doing Fine' zijn zoveelste vocale tour de force af. Daarna wordt Marvin's 'Distant Lover' in succulente stukjes gekapt op het ondertussen klassieke 'Shades of Jae'. 'Riley's Song' is dan zo'n typisch Dixon-interludium dat in nauwelijks drie minuten iets onnoemelijks doet met een combinatie van omgevingsgeluiden, korte verdwaalde samples en een chaotische, dromerige stemming. Dit loopt naadloos over in 'Back at Baker's', een kort housenummertje met de gebruikelijke jazzy toetsen en stoere Black Exploitation-samples in de coda. Als apotheose wordt meesterstuk 'Black Mahogani' nog eens uit de kast gehaald en in twee meanderende stukken die samen meer dan zestien minuten in beslag nemen uitgerekt tot de ultieme soulsymfonie.
En tegelijk wordt in het boekje een passend fototribuut gegeven aan medemuzikanten Jimmy D. (grootvader Dixon) en Kenny Senior, waarmee in één trek 's mans nadruk op het belang van de roots nog eens in de verf wordt gezet. Had ik al eens niet gezegd dat sommige mensen nu eenmaal meer kunnen dan anderen? En dat Kenny Dixon Jr. een van hen is? Bij deze is dat nog eens met een vette stift onderstreept.
http://www.kindamuzik.net/recensie/moodymann/black-mahogani/5934/
Meer Moodymann op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/moodymann
Deel dit artikel: