Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nervous Cop. De naam alleen al klinkt gevaarlijk en laat je gedachten onbewust afdwalen naar een raaskallende agent die in de hoop om tot synthese te komen het noorden verliest en in totale chaos uitmondt. Verplicht luister je, want je wil geen bekeuring wegens smaad, terwijl onsamenhangend gebrabbel op je af komt.
Dyslexie en ritmiek staan centraal bij Nervous Cop, het project van Zach Hill en Greg Saunier, de respectievelijke drummers van Hella en Deerhoof. Ze worden occasioneel bijgestaan door een klassieke harp en spaarzaam gebruikte electronica. Hun gelijknamige debuut werd uitgebracht op het label 5 Rue Christine, verbonden met Kill Rock Stars, dat zich toespitst op uitdagende releases die een extra inspanning van de luisteraar vereisen.
En die inspanning is meer dan nodig om het plaatje in één ruk te beluisteren. Teringherrie is een woord dat op regelmatige basis door je hoofd flitst. Tijdens de eerste zeven minuten hoor je geagiteerd drumwerk dat zich schijnbaar tracht te structureren maar daar niet echt in slaagt. Het geluid is ook niet echt helemaal zuiver zodat je stilaan begint te vrezen dat je cd-speler naar de knoppen is. Maar die vrees blijkt onterecht. Minimalistisch elektronisch gebliep vermengt zich en als je de display moet geloven ben je plots aan het zesde nummer toe. Inderdaad, Nervous Cop deelt de percussie-neurose mooi op in afzonderlijke deeltjes (‘Setting The Bushes On Fire’: 33 sec., ‘Rice Precipitation’: 36 sec, …). Tijdens ‘Frank Vs. Frank’ boet de chaos aan volume in en treedt een contrasterend warm geluid op de voorgrond. Doch spoedig doemen de drums weer op waarop de lieflijke aanslagen weerom de bovenhand halen en je zonder pauze ‘Colorchains Of Inner Space’ binnenloodsen. Aldaar wordt na 35 seconden de lieflijke sfeer weer vakkundig in neurose ondergedompeld en treedt een ziedende geluidsexplosie in. Als die tenslotte wegtrekt bevind je je weeral een eindje in ‘Nuflesh, Old Thirst’. De drums beginnen stilaan te wennen en worden aangevochten door elektronen met een lichte jazz-beat. Doch ook zij halen het niet en de drums gaan nog wilder te keer dan voordien. En zo gaat het nog een tijdje door. En als het stil wordt, concludeer je dat je het wel gehad hebt.
5RC spitst zich dus toe op releases die een extra inspanning van de luisteraar vragen. Akkoord, anders haal je het einde van Nervous Cop onmogelijk, maar het experiment holt zijn eigen grenzen voorbij. Het valt te betwijfelen of buiten een masochistische enkeling hier iemand plezier aan zal beleven.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nervous-cop/nervous-cop/4774/
Meer Nervous Cop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nervous-cop
Deel dit artikel: