Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Muzikant/componist Nobukazu Takemura is een bezig baasje. De Japanner brengt dit jaar maar liefst drie albums uit op het Amerikaanse Thrill Jockey. Assembler/Assembler 2 is de tweede uit de reeks, dat ingeklemd zit tussen zijn tiende studioalbum 10th en zijn ‘pop-album’ Songbook. Assembler is Takemura’s musique concrète album, dat laveert tussen abstracte collages en melodieuze ambient, en is even ongrijpbaar als divers.
Assembler lijkt op het eerste gehoor een logisch vervolg op 10th. Het mooie deinende openingsnummer ‘Conical Flask’ barst uit zijn voegen van melodie, en heeft net zo’n hypnotiserend effect als de Phase-composities van zijn grote voorbeeld Steve Reich. Het belooft de luisteraar vooreerst een uiterst comfortabel en vriendelijk uur muziek, opgenomen in zijn thuisstudio in Kyoto. Maar Takemura zet de luisteraar – al half verzonken in al die lieflijkheid - vervolgens lelijk te kijk, door radicaal van koers te wijzigen. Het tweede nummer drukt de luisteraar met de neus op de harde feiten: je luistert nog steeds naar Nobukazu Takemura, maar binnen zijn wereld bestaan geen zekerheden. ‘USINE’ is een overweldigende collage van geluiden; het gromt, bromt, tikt en borrelt, en markeert tevens het grote verschil met zijn vorige plaat. Want in tegenstelling tot 10th, dat qua geluid relatief rechtlijnig en toegankelijk was, geeft Takemura je op Assembler geen enkele houvast. En als je denkt die ene strohalm wel gevonden te hebben is hij er als de kippen bij je het tegendeel te bewijzen.
Gelukkig maar. Het gebrom en geratel van allerhande vervormde geluiden in deze zelfverklaarde ‘Tone Poems’ houdt je als luisteraar continu alert. Takemura, die veelvuldig gebruik maakt van zelf geschreven software, staat bekend als een begenadigd constructeur van ingewikkelde structuren, maar zet dit talent op Assembler vooral in om structuurloze collages van geluid te programmeren.
Het is moeilijk de melodieuze spanningsboog van het prachtige ambient-stuk ‘Campana’ te weerstaan, maar meteen daarna haalt Takemura met ‘Ligne a haute tension’ alles weer overhoop. Dit vierde nummer is het enige op deze plaat dat ritme combineert met gefragmenteerd geluid en flarden melodie. Op dit punt zou het moeilijke of zelfs ongenietbare muziek kunnen worden, ware het niet dat Takemura over een krachtig wapen bezit om de luisteraar voor zich te winnen: suggestie. Het stuk laat zich beluisteren als een hoorspel, en is in alles suggestief: vermeende spanning, een aanstaande melodie, het verhaal achter de geluiden... Een antwoord krijg je niet, maar de belofte dát je het antwoord elk moment te horen krijgt is vele malen bevredigender. Je hoort geen duidelijke melodieën of geluid, maar hebt constant het gevoel dat het aanstaande is. Hij doet hiermee wat componist Robert Ashley (pionier op het gebied van het elektronische experiment) deed met ‘Automatic Writing’: dat wat je niet hoort draagt uiteindelijk net zo veel bij aan de muziek als dat wat je wel hoort.
Toch slaagt Takemura er niet in het de volle 65 minuten spannend te houden. Het 14 minuten durende ‘Kino-ear’ - het meest minimale en langste stuk op deze plaat - kent tussen de bliepjes en glitch door veel stilte en ruimte, maar het wil maar niet van de grond komen. Opvolger ‘Mollo’ gaat op dezelfde voet verder, en heeft eveneens weinig zeggingskracht, waardoor het een beetje gaat vervelen. Je hebt er dan per slot van rekening toch al zo’n 25 taaie minuten opzitten. Gelukkig krijgt het album de mooie afsluiter die het verdient: ‘Sous terre’, een soundscape met vele lagen noise en oscillaties, met daaronder ontzagwekkend veel melodie.
Assembler is een album met twee gezichten. De prachtige stukken ambient brengen je in vervoering, maar zijn wel risicoloos. Takemura stelt de luisteraar én zichzelf pas echt op de proef met zijn collages. Daar komt hij niet altijd mee weg, maar áls hij er in slaagt (‘Ligne a haute tension’) geeft dat uiteindelijk de meeste voldoening.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nobukazu-takemura/assembler-assembler-2/3480/
Meer Nobukazu Takemura op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nobukazu-takemura
Deel dit artikel: