Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Now Now mag zijn tweede plaat dan uitbrengen op het label Trans, eerst zat dit trio korte tijd bij het geschiktere No Sleep Records. Zo'n beetje elk nummer op Threads gaat namelijk over slapeloosheid en hunkeren naar diegene die níet naast je ligt. Op zich een gegeven waar je over door kan fantaseren: angst, lust en onzekerheid kun je tekstueel en muzikaal uitwerken. Helaas blijft het letterlijk bij regels als: "Ik kan niet slapen, ik wil je."
Het zijn dan ook nog jonkies, deze twee meisjes en een jongen die elkaar in de schoolbanken in Minnesota leerden kennen. Ze hebben vooralsnog vermoedelijk niet met veel meer dan kleine liefdesperikelen hoeven dealen en ze zullen liever rondhangen in koffietentjes dan liedjes schrijven. Bij gebrek aan vindingrijkheid komen ze alleen over als een stel snel verveelde indiekids. Wanneer regisseuse Sofia Coppola - die films maakt over de meer welgestelde Amerikaan en (ontkomen aan) verveling - de plaat zou horen, boekte ze het trio meteen voor de soundtrack van haar nieuwe film. Naast My Bloody Valentine en andere shoegaze zou Now Now goede sier maken op een wat lichtere, meer poppy manier.
Muzikaal gezien drukt Threads wel overtuigend door. Zangeres Cacie Dalager klinkt in haar hunkering zowel stoer als meisjesachtig, terwijl de man in het gezelschap, Bradley Hale, de drums nauwelijks met rust laat. Het resultaat is donkere indierock, waarbij de band op de beste momenten (zoals in 'But I Do') met aanvulling van zware gitaren en toetsen een (slaapkamer)muur aan geluid optrekt zodat de smachtnacht daadwerkelijk voelbaar wordt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/now-now/threads/22949/
Meer Now Now op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/now-now
Deel dit artikel: