Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op hun derde, titelloze plaat, laat Noxagt zich van een heel andere kant horen. Violist Nil’s Erga verliet de groep en werd vervangen door de muzikale duizendpoot Hana Anders, die naast een kort lidmaatschap bij Jaga Jazzist eveneens furore maakt met Ultralyd, MoHa! en Ingebrigt Flaten Quintet. Deze wissel brengt met zich mee dat de unieke combinatie van percussie, basgitaar en viool op Noxagt niet meer terug te vinden is.
Het afsluitende ‘The Impious One’ geeft het best de kracht van het nieuwe triumviraat, waarbij Anders’ krachtige gitaarspel toch wel een aanwinst is, weer. Tijdens het elf minuten durende sleutelstuk van Noxagt ontplooit zich een abstract klankenpallet, waarbij de gitaar voornamelijk voor dissonantie zorgt en de ritmiek van bas en drums permanent uit evenwicht probeert te brengen. Deze abstracte soundscape, die zowel krachtig als bevreemdend is, laat nog het best horen waartoe de nieuwe bezetting in staat is.
Afgezien van de schitterende opener ‘Histrionix’ leidt het verdere verloop van Noxagt wat onder een monotone aanpak. Ook al is de continue opbouw van de nummers, waarbij er nooit twee passages hetzelfde klinken een feit, toch klinken de onderlinge composities zelden verscheiden en duikt de dreiging die Noxagts debuut Turning it Down Since 2001 enorm spannend maakt, niet zo heel vaak op.
Dit houdt echter niet in dat Noxagt een saaie plaat is geworden. Absoluut niet, de kracht en de continue dissonantie behoeden het schijfje ervoor om als doordeweekse mathrock afgedaan te worden, maar de meerderheid van de composities heeft net iets te weinig overtuigingskracht om zich te meten met het vroege werk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/noxagt/noxagt/13262/
Meer Noxagt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/noxagt
Deel dit artikel: