Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De heren van O'Death zijn een stelletje clowns. Punkers en metalheads die zo hard mogelijk raggen, maar dan wel in een muzikale vermomming van banjo's, fiddles en akoestische gitaren. Heel vermakelijk, maar serieus kon je de hakkende polkacountry van het drie jaar oude Broken Hyms, Limbs and Skin moeilijk nemen. Daar zijn ze zelf inmiddels ook wel achter. Op Outside doen ze een goede poging om minder kolderiek te klinken.
De maniakale tempo's die op de voorgaande plaat de toon zetten zijn zo goed als verdwenen, evenals de al te morbide elementen uit de liedteksten. En dat doet de band goed. Zo zijn nummers 'Ghost Head', 'Look at the Sun' en 'Back of the Garden' sfeervolle en vooral rustige liedjes die simpelweg ontroeren, iets wat de New Yorkers nog niet veel vaker is gelukt.
De band heeft veel meer aandacht besteed aan het schrijven van goede liedjes. Dat werpt zijn vruchten af want met de teruggeschroefde tempo's klinkt het allemaal ineens een stuk diverser. Naast americana hoor je elementen uit de Klezmer en Balkanfolk. Gothic country volstaat nog wel als overkoepelende term, maar daaronder schuilt een vitale en onderzoekende band die veel serieuzer op zoek is naar mooie liedjes.
Dat het clowneske ervanaf is, is overigens niet vreemd. Bij drummer David Rogers-Berry wordt in 2009 botkanker geconstateerd, waarmee de lol om jezelf O'Death te noemen er goed vanaf is. Met chemotherapie en operaties overwint Rogers-Berry gelukkig de ziekte. Twee jaar later bezingt een herboren band de ellende niet meer met morbide genoegen, maar met het mededogen van iemand die het van dichtbij heeft meegemaakt. Dat zorgt voor een plaat die niet half zo puberaal en eens zo mooi als hun vorige is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/o-death/outside/21691/
Meer O'Death op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/o-death
Deel dit artikel: