Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik zou niet durven beweren dat alle nummers op deze cd even goed zijn, maar Sisters van Paul Brill is wel degelijk een ambitieuze cd waarmee de in New York woonachtige zanger en liedjesknutselaar een plaat heeft gemaakt die interessant genoeg is om niet aan voorbij te gaan. Sisters is ook geen overduidelijke americanaplaat, daarvoor zijn teveel trompetten en strijkinstrumentaria uit de kast gehaald om de boel op te vrolijken. Aan het meer dan voortreffelijke 'Macon' kunnen zodoende niet genoeg trombones, trompetten en saxofonen worden toegevoegd. Paul Brill is heerlijk scheutig met popinvloeden en het gebruik van niet alledaags muziekspeelgoed, waaronder een weemoedige accordeon in 'Spit and Spite' en een balalaika in een van de meer droevige nummers op het album, 'Something to Get Along'. In wezen roept de jonge singer-songwriter goede herinneringen op aan de dagen dat The Beach Boys hun surfplanken aan de muur hingen om alleen nog maar liedjes te schrijven. Op die zogeheten psychedelische elpees uit de jaren zeventig staan soms nummers die tegenwoordig het daglicht niet kunnen verdragen. Zo doordrenkt met LSD is Sisters van Paul Brill natuurlijk niet, maar de veelzijdigheid en grenzeloosheid in de liedjesstructuur zijn wel heel goed te rijmen met het latere werk van The Beatles en The Beach Boys. Daarnaast krijgen de elf liedjes op Sisters een americanatintje door het veelvuldige gejammer van een slidegitaar of pedalsteel en niet in de laatste plaats door de melancholie in de prachtige stem van hun maker.
http://www.kindamuzik.net/recensie/paul-brill/sisters/5644/
Meer Paul Brill op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paul-brill
Deel dit artikel: