Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn maar weinig artiesten die nog wegkomen met de cut & paste-methode van musiceren, die een decennium geleden tot kunst werd verheven door Coldcut en hun label Ninja Tune. Het is sowieso altijd een werkwijze geweest die slechts door enkelen echt goed beheerst werd, de meesten zijn nooit verder gekomen dan wat doorsnee beats, een hoop quasi-grappige stemsampletjes en irritant repititieve, ultrakorte geluidsfragmenten.
Tot de uitzonderingen behoort het grootste deel van de mensen die de stal van Catskills Records bevolken, zoals het Finse Pepe Deluxe. Met Beatitude brengen zij hun tweede album uit, en een dikke vijfenzeventig minuten prettige gestoordheid zijn ons deel. Al bij het tweede nummer, 'Salami Fever', waarin stevige hiphop-beats worden gekoppeld aan metalgitaren, funkriffs, manisch gescratch en, jawel, stemsampletjes, begint de gekte. En hoe ver uw haren ook overeind gaan staan bij het lezen van de vorige zin, u kunt gerust zijn: het klinkt als een klok. Niet geforceerd, niet plat, niet bigbeaterig. De single 'Ask for a Kiss' is dan een oase van rust, met hints naar zestigerjarenfilms die zich aan het met jonge beatmuziek luisterende mensen bevolkte strand afspelen. Door de hele plaat speelt dat sixties-soundtrackelement, maar het wordt allemaal in de smeltkroes gestopt met bestanddelen van popmuziek van alle tijden: surf, hiphop, blues, jazz, tango, en een hoop wahwah-gitaartjes. En in tegenstelling tot veel van de collega-knip-en-plakkers maakt Pepe Deluxe gewoon liedjes, met zang en al van verschillende vocalisten.
Fijn plaatje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pepe-deluxe/beatitude/4582/
Meer Pepe Deluxe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pepe-deluxe
Deel dit artikel: