Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tip: kijk vooral NIET naar de bandfoto's op hun site. Het zou je oordeel weleens ernstig kunnen beïnvloeden, want de opgemaakte poederdozen (het zijn er ook nog zeven!) zien er werkelijk totaal lachwekkend uit. Wat een poedels.
En dan kan de muziek eigenlijk alleen maar meevallen. Deze Deens-Zweedse band schijnt vroeger classic metal gemaakt te hebben, maar dat is nu duidelijk niet meer het geval. Denk meer aan een flink vereenvoudigde en zwaardere Rush en Queensrÿche met wat Dream Theater hier en daar. Nergens wordt het zo technisch als bij die bands, maar vooral de nogal pompeuze keyboardlijnen doen erg denken aan Dream Theater en de oude (jaren tachtig) Rush. Best leuk eigenlijk, luistert lekker weg. Jammer dat de zanger erg zijn best doet om Geoff Tate en Ronnie James Dio te benaderen, maar daarin faalt door zijn te theatrale zanglijnen en iets te magere stem. Wat dan wel weer voor de band spreekt zijn die klassieke, pompeuze keyboards en de jaren tachtig metalgitaarsolo's: passen prima binnen het totaalgeluid en worden perfect uitgevoerd. Nu de nummers nog iets puntiger, de zanger iets minder theatraal en de make-up afwassen, en Platitude mag zeker blijven.
http://www.kindamuzik.net/recensie/platitude/nine/5767/
Meer Platitude op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/platitude
Deel dit artikel: