Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ja mensen, er was wel degelijk een tijd dat Genesis P-Orridge niet als een ideologisch verwarde she-male door het leven ging. Dat het rond hem opgezette Psychic TV enkele revolutionaire platen heeft gemaakt in de jaren tachtig, valt niet te ontkennen. De vraag is of er onder dat revolutionaire laagje genoeg inhoud zat om 25 jaar later nog brokken te maken.
Ok, het gaat er hier geheel volgens de toen geldende Zeitgeist allemaal nogal anarchistisch aan toe. Tribale chanting, gekrijs over ontstemde gitaren, eeuwenoude IJslandse gezangen, een lied voor de heidense doop van Genesis’ dochter Caresse, onheilspellende synths en klokkengelui, heel veel ongearticuleerde noise en wat weet ik nog. Maar het geeft allemaal de indruk een werk in uitvoering te zijn, waarbij een rode draad ontbreekt. Opnemen, op plaat zetten en, hop, naar de volgende plaat: dat sfeertje.
Men is overduidelijk tegen allerlei dingen, en voor andere dingen. Maar wat die dan wel mogen zijn, blijft een raadsel. Net als het antwoord op de vraag waarom men bij deze heruitgave niet ineens de moeite is genomen om de geluidskwaliteit een stuk de hoogte in te jagen. Er zijn gelimiteerde cassette-uitgaven uit de steppen van Kirgizië die beter klinken dan deze cd.
Ongetwijfeld is Those Who Do Not belangrijk voor de geschiedenis van de industriële beweging, maar als u wil te weten komen welke kant deze beweging opging nadat de razernij van ontregelde machines en onmenselijk lawaai was uitgewerkt, is eerder SPK’s geniale Zamia Lehmanni of het latere werk van Nocturnal Emissions aan te raden dan dit zonder twijfel van radicale ideeën overkokende, maar wel redelijk onwelriekende potje non-muziek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/psychic-tv/those-who-do-not/13941/
Meer Psychic TV op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/psychic-tv
Deel dit artikel: