Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze zullen vast wel goede bedoelingen hebben. Maarre.....wat die bedoelingen precies zijn snap ik nog niet. Want er valt niet echt te genieten van Red Card. Volgens de bijgeleverde biografie bestaat het geluid van Red Card uit de intensiteit van The Stooges, de filosofie van Gang Of Four en de gevoeligheid van Sonic Youth. En als je goed luistert hoor je die drie bands ook wel terug in de muziek. Met de nadruk op goed. Want meestal hoor je alleen scheurende gitaren waar steeds dezelfde akkoorden uit voort komen en een vervormde stem die eroverheen schreeuwt. Het album begint nog wel goed met ‘Lesson no.1’, een nummer met een hoekig ritme en een spanning die op de rest van het album ver te zoeken is. Ook bij de twee daaropvolgende nummers valt er nog een melodie te ontdekken. Maar daarna gaat het snel bergafwaarts. En op de momenten dat er gas terug wordt genomen, komen ze met een nummer als ‘Some Lights….’, een eentonig en langdradig nummer, dat pas aan het einde weer tot leven komt. Maar om in de lijn van de rest van dit album te blijven vervalt ook dit nummer in richtingloos gitaargeweld. Zo slaagt Red Card er in om een album te maken dat absoluut niet vergeleken mag worden met de drie eerder genoemde bands. Zal toch niet de bedoeling zijn geweest vrees ik.
http://www.kindamuzik.net/recensie/red-card/red-card/2395/
Meer Red Card op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/red-card
Deel dit artikel: