Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rob Skane maakt al een decennium lang de clubs, cafés en coffeehouses van New York onveilig met zijn duistere en ingetogen liedjes. Zelf noemt hij het 'GararageFolkRockNRoll' en onder de platen die hij sinds '91 uitbracht behoort ook een splitsingle met Young Fresh Fellows.
Hoewel hij dan misschien denkt een eigen genre gecreëerd te hebben verschilt het niet veel van andere lofi singer-songwriter muziek. William Oldham en Smog komen dan gelijk boven drijven, maar Skane heeft nog het meest gemeen met Mark Eitzel. Dezelfde broeierige sfeer en een voordracht waarbij je denkt getuige te zijn van het laatste beetje adem dat hij uitblaast. Het is jammer dat hij die adem nooit gebruikt om mee te zingen. Zijn donkere stem heeft zeker z'n charmes, maar een zanglijn is nergens te bespeuren. Het gebrek hieraan wordt gecompenseerd met geluiden en effectjes op de achtergrond die je ook wel eens bij Sparklehorese tegenkomt. Skane heeft een evenwichtig album afgeleverd zonder uitschieters in welke richting dan ook. Je zet hem op, gaat wat doen en wanneer de muziek afgelopen is begin je het te missen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rob-skane/selfnoise/2396/
Meer Rob Skane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rob-skane
Deel dit artikel: