Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De set van Robert Lippok op Electric Campfire maakte in 2010 veel indruk op de mensen van Raster-Noton. Zozeer zelfs dat ze hem vroegen het materiaal van de liveshow opnieuw op te nemen voor een album. Dat leverde Redsuperstructure op, een plaat die bol staat van kort aangelijnde, snaarstrakke beats, flitsende synthesizerflarden en een minimaltechnogevoel dat op de dansvloer is gericht.
Lippok gaat in het maken van zijn muziek allesbehalve conventioneel te werk. Volgens hem klinkt het alsof een tambour-maître een derwisjdans doet met een Tibetaanse monnik: elegant en funky tegelijkertijd. Hij verkent anti-academisch de onontgonnen gebiedsdelen van de menselijke zintuiglijke waarneming. Diepe subsonische basklanken schudden de onderbuik, drum 'n' bassachtige beatloops zetten de voeten in beweging en de armen wapperen mee op de deinende melodieën en verknipte samples.
Componeren doet Lippok door zijn tracks letterlijk te visualiseren in de vorm van aquarel- en potloodtekeningen of zelfs kleimodellen of -sculpturen. Zo krijgt zijn wel degelijk dansbare minimal techno - hoe uitgekleed en rationeel (typisch Raster-Noton) die ook mag klinken - een organische sfeer mee zonder dat daar veel samples of veldopnames voor nodig zijn. Een spaarzaam ingezette harp of een herkenbaar geluid uit de natuur is genoeg om Redsuperstructure ver boven de robotsound van bijvoorbeeld Kraftwerk uit te tillen.
Raster-Noton had dus gelijk en Lippok zou wel eens een toekomstige held van menig minimaltechno-adept kunnen worden. De plaat werkt zowel in de club en de chill-outroom als thuis, gebrek aan variatie kan deze elektronicatovenaar dus bepaald niet verweten worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/robert-lippok/redsuperstructure/22381/
Meer Robert Lippok op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/robert-lippok
Deel dit artikel: