Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: we hadden toch echt veel meer verwacht van de nieuwe Ryan Adams. En dan wordt de cd ook nog gebombardeerd tot comebackplaat, terwijl voorganger Ashes & Fire uit 2011 stamt. Voor de belhamel van de popmuziek is drie jaar stilzitten misschien een eeuwigheid, maar er zijn nu eenmaal vogels die langer op een ei broeden.
Hij heeft dus plaat gemaakt over zichzelf. Ryan Adams heet het ding, dat is gestoken in hoes die doet geloven dat hij de laatste jaren in een grot heeft geleefd. Wie met dit solowerk hoopt op een glorieuze terugkeer naar de depressieve alt. country van zijn eerste platen, Heartbreaker en Gold, komt vooralsnog beter aan zijn trekken bij een hernieuwde beluistering van de albums die Adams uitbracht met The Cardinals, zoals Cold Roses en Jacksonville City Nights uit 2005.
Wat het toenmalige americanawonderkind hier brengt, is precies dezelfde fletse rockmuziek die The Grateful Dead in zijn nadagen produceerde, toen de vlam al een paar keer was gedoofd. Is er dan iets goed te melden? Ja, de cd is beter te verteren dan de projecten met black metal waarmee hij de afgelopen jaren zijn tijd verdeed.
Wat Ryan Adams nu maakt, heette vroeger gewoon middle-of-the-road. In de opener 'Gimme Something Good', een luie rocksong waarvan er dertien in een dozijn gaan, zegt hij het zelf al: "I've got nothing left to say." Vervolgens klinkt hij met 'Kim', 'I Just Might' en de keukentafelballad 'My Wrecking Ball' als een gedrogeerde Bruce Springsteen, dan kruipt hij in de veilige huid van Jackson Browne met 'Am I Safe' en ten slotte plaagt hij de luisteraar door af te sluiten met een van zijn beste songs in jaren ('Let Go'), zodat je toch nog eventjes denkt dat hij niet al zijn talent heeft vergooid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ryan-adams/ryan-adams-6488/25269/
Meer Ryan Adams op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ryan-adams
Deel dit artikel: