Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De digitale stoommachine van Thomas Klein zoekt naar een manier om de esthetiek van mechanisatie te tonen. Hij vindt myriaden mogelijke antwoorden onder lagen roest, vuil en door tijd en last verwrongen constructies. Klein wijst wegen in de korrelige structuur die je krijgt als je op een 'beeld' blijft inzoomen, zoals Thomas Ruff dat visueel doet. Hij wrijft tegen de vleug van het hoogpolige synthtapijt dat zijn kraut-achtige muziek makkelijk had kunnen zijn in, haalt de handen open aan braampjes en scherven. Bovenal positioneert de Kreidler-drummer tegenover de rationele, binaire machinekracht een hypnotiserende en warmbloedige swing.
De machinefunk spettert van heel het album op een manier die een update lijkt en blijkt van gekende motorikpatronen. Toch heeft Klein de nodige experimentele stappen gezet om uit te komen bij dit klankspectrum. Zo is de bron van vele klanken op de plaat een verweesde piano. Kloppend, schrapend, hamerend op de kast, de sneren, de toetsen en meer kroop Klein op en in het instrument en daarmee mogelijk ook in de ziel ervan. Dat klinkt nogal conceptueel, maar Klein werkt veeleer intuïtief en associatief, wat meteen de dartele schwung verklaart.
The Steam Age ploegt door, als machines die noeste arbeid verrichten. Tegelijk kent Kleins palet opvallend veel lichtvoetige, om niet te zeggen gewichtloze elementen. Als een parelmoeren patina dat mistig over een metalen oppervlak gevleid ligt. Als een laagje stof bovendien, dat niet weggeveegd wordt, maar door Klein tot integraal onderdeel en onderwerp van zijn predigitale nostalgie voor het handgemaakte product wordt verklaard.
http://www.kindamuzik.net/recensie/s-lyst/the-steam-age/26658/
Meer Sølyst op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/s-lyst
Deel dit artikel: