Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Kom”, dacht Jason Molina van eenmansformatie Songs: Ohia. “Laat ik nog eens voor de elfhonderdste keer Tonight’s the Night van Neil Young opzetten, voordat ik de studio inga om mijn nieuwe album op te nemen.” Als het bekraste vinyl bijna vanzelf uit de losvallende elpeehoes valt, krijgt Jason Molina twee minuten voor middernacht een ingeving. “Laat ik eens wat vrienden opbellen." Inmiddels kreunt op de achtergrond een van rugpijn creperende en zwaar door drank verdoofde Neil Young de toepasselijke woorden: “Tonight’s the Night." Het volume gaat op oorlogssterkte. Als eerste arriveert een verbaasde Scout Niblett in de studio. Voor haar had Jason Molina een rolletje in gedachten als achtergrondzangeres. Producer Steve Albini vindt het allemaal best. Eén voor één druppelen de muzikanten binnen met mandolines, violen en zelfs wasborden. Het licht gaat vrij snel uit en Neil Young wordt uit zijn lijden verlost. “The whole place is dark”, constateert Jason Molina, daarmee is de eerste regel van ‘Farewell Transmission’ een feit.
‘Farewell Transmission’ geeft het startschot zoals Neil Young dat doet op de b-kant van Tonight’s the Night met ‘Roll Another Number (For the Road)’. De grens van vier minuten wordt met het los countryrockende ‘Farewell Transmission’ moeiteloos overschreden, waarna met ‘I’ve Been Riding with the Ghost’ diezelfde lijn wordt doorgezet. Jason Molina en band klinken heerlijk ontspannen in topvorm. Halverwege de cd volgt een kleine koerswijziging als het tempo daalt. Het weemoedige en naar pruimtabakgeurende ‘The Old Black Hen’ is zodoende een onvervalste tearjerker, waarbij de zang is uitbesteedt aan Lawrence Peters. In het wegdromende ‘Peoria Lunch Box Blues’ wordt zangeres Scout Niblett naar voren gehaald. Zij maakt die song eigen met een stemgeluid dat het best vergeleken kan worden met een uitgewrongen spons.
Jason Molina neemt op het juiste moment het heft weer in eigen hand met de laatste twee songs. ‘John Henry Split My Heart ‘ toont de meer agressieve kant van Jason Molina. Als hij uiteindelijk met het laatste en aanzienlijk uitsponnen nummer ‘Hold On Magnolia’ enigszins tot rust is gekomen, is het duidelijk waarom Songs: Ohia regelmatig met Will Oldham wordt vergeleken. Toch laat The Magnolia Electric Co. over de gehele linie overduidelijk horen dat Jason Molina allerminst doorgaat in de categorie van mindere Will Oldhammen.
Niet minder dan acht songs The Magnolia Electric Co. komen in drie zenuwslopende kwartieren voorbij, waarbij de melancholiefabriek van Jason Molina op volle toeren draait. Hoorde iemand daar in de verte nog een kwijnende Neil Young zingen: “Open up your tired eyes”? Of was het Jason Molina, zoals hij zelf zingt in ‘John Henry Split My Heart’: “I found myself standing on a mountain”.
http://www.kindamuzik.net/recensie/songs-ohia/the-magnolia-electric-co/2636/
Meer Songs: Ohia op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/songs-ohia
Deel dit artikel: