Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Is er eigenlijk ooit iets goeds uit talentenjachten gekomen? Het antwoord is 'Nee'. Want waar zijn popgroepjes Raffish en Red gebleven? En van de Idols-winnaars komt vaak ook niets terecht. Of ze moeten naar het theater verkassen, want daar is muziek niet echt het belangrijkste. Met uitzondering van soulzanger Boris, maar zijn succes heeft hij in ieder geval niet aan Idols te danken.
Zo had je schijnbaar ook Rock Nation: een show waarin ze naar rocktalent zochten. Met het bekende 'we plaatsen alle goede muzikanten in een bandje'-idee kwam hier uiteindelijk Stereo uit. Dat je dus sceptisch naar het debuut luistert, is te begrijpen. Monogamy is, zoals je zou verwachten, een energieke, gemakkelijke poprockplaat. En één die tekstueel niet altijd even goed in elkaar zit. Er is aardig wat middelbaar schoolniveau Engels: "Monogamy is a bullshit story / They made it up just to take the fun away."
De kwaliteit van Stereo zit zeker boven die van Raffish, maar dat is natuurlijk niet echt een compliment. Het album zit vol met muzikale clichés, luistert luchtig weg en heeft een paar potentiële TMF-hitjes. Luisterbaar is de plaat zeker, maar de muzikale honger zal het niet stillen.
Zangeres Astrid Kunst mag dan nog zo'n knappe kop hebben, het tilt de muziek niet echt naar een hoger niveau. 'Home' klinkt als een slechte hit van 3 Doors Down, bij 'Unexpected' lijkt het alsof Paramore wat pit heeft verloren en single 'Last Forever' heeft veel weg van The Veronicas. Wat hebben die drie bandjes gemeen? Ze zijn allemaal commercieel bekend en worden redelijk uitgekotst door de wat meer serieuze muziekliefhebber. Het kan ook gewoon met leeftijd te maken hebben: als je niet naar de TMF Awards gaat, zul je dit album ook niet de moeite waard vinden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/stereo/monogamy/18846/
Meer Stereo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stereo
Deel dit artikel: