Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Degelijkheid troef, zo karakteriseerde KindaMuzik de laatste editie van het Take Root festival dat begin oktober in Assen plaatsvond. Drie maanden later brengt de festivalorganisatie een dvd uit met daarop twee nummers van alle optredende artiesten. Voor slechts tien euro kun je nog eens twee uur lang nagenieten of aanschouwen wat je precies gemist hebt.
In de kleine zaal opende Thomas Denver Jonsson het festival met een overtuigende set ontroerende liedjes. We zien hem doodstil aan de microfoon staan, slechts begeleid door een bassist en een akoestische gitarist die, niet helemaal zuiver, bijvalt met een tweede stem. Wat ons toen opviel, was de storende cameraman die bovenop de muzikanten stond, als ware hij een vierde bandlid. De muzikanten zelf, bezig hun fragiele liedjes over het voetlicht te brengen, leken zich er ook aan te ergeren. Maar ja, nu krijgen we dus wel prachtige beelden van het optreden.
In de kleine zaal traden die avond lieden op die inderdaad degelijk te werk gingen. Zoals de vakman Darrell Scott aan het einde van de avond en de Noorse folky Ane Brun. Hoogtepunten in de akoestische zaal waren, als je de dvd bekijkt, de talentvolle Dawn Kinnard en de vreemde eend in de bijt Johnny Dowd, die in tegenstelling tot de meeste, timide artiesten wild elektrisch tekeer ging. Bij Dowds optreden liepen veel mensen de zaal uit, maar als je zijn twee nummers op de dvd ziet, moet je die wandelaars ongelijk geven.
Het grote podium in de andere zaal bood meer vertier. Bovendien had je daar, door het minder intieme karakter van de ruimte, helemaal geen last van de cameramannen. The Sadies openden in de grote zaal en vermengden soepeltjes rock en traditionele country. Na hen het eerste hoogtepunt van de avond: Howe Gelb en een geheel vernieuwde line-up van Giant Sand. ‘Shiver’ en ‘Classico’, de twee tracks op de dvd, zijn wonderschoon. Het charisma van de onderkoelde Gelb spat van het scherm. Maar het gitaargeweld dat hij met zijn slide-gitarist ontketent blijkt de geluidsmensen iets te veel geworden. De set van Susan Cowsill lijdt onder meer van dipjes in het geluid. De Deadstring Brothers klinken daarentegen op dvd helderder dan in de zaal. Na hen traden de Cowboy Junkies op, voor wie de meeste mensen gekomen waren. Zittend speelden ze een beetje een luie set die het vooral van sfeer moest hebben. De dvd bevat een cover van Neil Youngs ‘Helpless’, dan weet je genoeg. Gelukkig gaven The Legendary Shack*Shakers als slotact een spetterende show, die ook visueel interessant is om op dvd te bekijken. Film is ten slotte een bewegend medium.
Het uitbrengen van deze prettig geprijsde dvd is niet zo’n gek idee geweest. Benieuwd of andere (roots)festivals zullen volgen. Volgende keer graag iets meer aandacht voor het geluid en op het kleine podium camera’s gebruiken die van een afstandje kunnen inzoomen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/take-root/take-root-festival-2004/8336/
Meer Take Root op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/take-root
Deel dit artikel: