Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op papier klinkt het al goed: The Blueprint bevat ex-leden van de Engelse bands Consumed, Pitchshifter en Earthtone 9. Vooral laatstgenoemde band heb ik altijd een bijzonder warm hart toegedragen en is naar mijn mening jarenlang één van de meest ondergewaardeerde bands van Engeland geweest. En voor Pitchshifter geldt feitelijk nagenoeg hetzelfde. Met zo'n line-up kan het bijna niet missen, zou je denken.
En inderdaad; het kan niet missen! Tjongejonge, wat een geweldige tweede EP heeft The Blueprint hier afgeleverd. Muzikaal gezien komt het vijftal nog het dichtste in de buurt van de artrock van Earthtone 9, hoewel het vooral kortere, compactere en bovenal melodieuzere songs zijn die het vijftal hier laat horen. Maar ach, noem het post-hardcore, noem het artrock of gewoon alternatieve rock. Who cares, dit klinkt gewoon goed.
De instrumentale opener 'Elements of Refusal' introduceert je op lumineuze wijze in de wereld van The Blueprint, waarna vocalist Karl Middleton je weet mede te delen dat het "time to let this go" is. De charismatische frontman heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een prima zanger en is duidelijk gegroeid ten opzichte van zijn Earthtone 9-tijdperk. Met zijn creatieve zanglijnen weet hij menig frontman het nakijken te geven. 'Hail of Splinters' bevat een heerlijke openingsriff en in 'Sans Chorus' wordt er even iets meer gas gegeven. Nog twee nummers duurt de EP daarna en dan is de koek op. Waardoor je werkelijk met een hongerig gevoel achterblijft. Maar als dit de blauwdruk vormt voor een volledig album, dan wordt The Blueprint groot.
Als het aan mij ligt zelfs héél groot.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-blueprint/ecliptic/4156/
Meer The Blueprint op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-blueprint
Deel dit artikel: