Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik zie het mezelf nog typen op m’n pc, over die tweede EP van het Engelse The Blueprint: “Als dit de blauwdruk vormt voor een volledig album, dan wordt The Blueprint groot. Als het aan mij ligt zelfs héél groot”. Inmiddels zijn we een jaar verder en ligt ie daar dan: Phenomenology, het volledige debuut van het gezelschap dat bestaat uit ex-leden van Pitchshifter, Earthtone9 en Consumed.
In de tussenliggende tijd heeft de band zich gericht op het verder ontwikkelen van haar stijl, die ergens het midden houdt tussen post-hardcore en wat – destijds in het geval van Earthtone9 – ook wel artrock werd genoemd. Liggen bands als Thursday en Sparta je, dan is The Blueprint een must. Frontman Karl Middleton bewees bij zijn vorige band al een begenadigd frontman te zijn, maar ook bij The Blueprint weet hij elke noot weer met precisie te plaatsen en is elke zanglijn er een waar menig Idol of Popstar The Rival jaloers op kan zijn. Zijn bereik lijkt in de loop der jaren alleen maar groter te zijn geworden en daarmee geeft hij velen het nakijken. Hij is absoluut een van de sterkste troeven van de band.
Ook muzikaal gezien wordt je volledig verwend door The Blueprint. Het schijfje bestaat met name uit compacte, melodieuze songs, die bol staan van interessante riffs. Ervaring hebben de leden volop, dus daar kan het niet aan liggen. Bijna elke song is een voltreffer van jewelste en dus moet na drie kwartier geconcludeerd worden dat het vijftal op Phenomenology bijna letterlijk ‘fenomenaal’ uit de hoek komt. The Blueprint is zichzelf ontstegen en is niet langer een blauwdruk van zichzelf. Het is een volgroeid, volwassen gezelschap dat de internationale concurrentie het nakijken geeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-blueprint/phenomenology/7784/
Meer The Blueprint op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-blueprint
Deel dit artikel: