Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De beste instrumentale soulplaat van 2014 is dit vierde album van The Budos Band uit Staten Island, New York. Hoewel, soul? Sommigen horen er Black Sabbath en doom in en ook het label afro kleeft aan deze veelzijdige groep. Al die labels zijn natuurlijk weinig waard; het is de muziek die telt en die klinkt ditmaal echt anders dan op de eerste drie platen. Minder afro en percussie, meer fuzzy gitaren en psychedelische invloeden.
Dat hoorde je al een beetje aankomen op Victim of Love van Charles Bradley. Ook daar staat gitarist, songschrijver en producer Thomas Brenneck aan het roer. Voor soulman Bradley is de track 'Confusion' op zijn laatste plaat een tikkie vreemd, maar achteraf gezien is dit het eerste teken dat zijn sidekick Brenneck een andere, duistere rockkant op gaat. En die vervolmaakt hij nu op Burnt Offering.
Deze band en deze plaat zijn de stevigere en donkere broers van de Menahan Street Band, die andere instrumentale kanjers uit New York met wederom Brenneck in het middelpunt. Wat Burnt Offering zo bijzonder maakt, zijn de ingenieuze, funky composities met pompende baslijntjes en keiharde blazers. Die blazers zitten zowel zwaar op de hook als dat ze gierende solo's uitspugen. En meer dan ooit gaat Brenneck los als gitarist.
Dat levert een plaat op die het risico loopt tussen het wal en een flink aantal scheepjes te vallen, terwijl zij eigenlijk iedereen moet kunnen aanspreken. Veel vettere shit dan dit is er in 2014 niet gemaakt. Individuele tracks bespreken voert te ver. De recensie van deze plaat komt een beetje laat, omdat de promo's ervan steevast door de hoofdredactie achterover gedrukt werden… neem het hen eens kwalijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-budos-band/burnt-offering/25604/
Meer The Budos Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-budos-band
Deel dit artikel: