Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het debuutalbum van de jonge Rotterdamse band The Bullfight vraagt om een kleine introductie. Als relatief onbekenden tekenden de vijf heren vorig jaar voor Livingroom Records. In plaats van overhaast de stier bij de horens te vatten hebben ze in de luwte gewerkt aan hun eerste cd. Een juiste beslissing, want met deze prachtplaat leveren ze zelf de best mogelijke introductie af.
Het eerste wat opvalt aan de muziek van The Bullfight is de diepe stem van zanger Nick Verhoeven, die niet ver van die van Nick Cave verwijderd is. Neem daarbij The Smiths en hier en daar wat Ierse traditional-achtig aandoende samenzang en je komt in de buurt van het geluid van deze band.
Maar de veelzijdigheid van dit album laat zich niet makkelijk in een paar zinnetjes vatten. Op het prijsnummer 'No Thorns, No Roses' bijvoorbeeld krijgen de vijf matadors steun van een heuse strijkersectie. Datzelfde geldt voor het meeslepende 'Not Enough to be Your Deathwish', daarmee ook gelijk een uitschieter. Dat zijn dan ook meteen de twee beste voorbeelden van de moeite die hoorbaar in het arrangeren en produceren is gestoken.
Toch is het hier niet alleen een kwestie van achterover liggen en luisteren. Voor 'The Ballroom Blitz' lijkt de stampende ritmesectie van Bright Eyes overgevlogen, en in 'The Staring Cult' voert de gitaar overduidelijk de boventoon. Zo blijft het album de volle negen nummers afwisselend.
Met One was a Snake maakt The Bullfight in een klap zelfs de meest optimistische verwachtingen meer dan waar. Als debutanten gooien ze meteen hoge ogen als het om het beste Nederlandse album van het jaar gaat. Het kan dan ook haast niet anders of 's lands muziekliefhebbers gaan zich als een stier op een rode lap op deze band storten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-bullfight/one-was-a-snake/14279/
Meer The Bullfight op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bullfight
Deel dit artikel: