Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bruce Springsteen is terug – pardon, de Constantines hebben een nieuw plaat. Hang de vlag uit – pardon, hang hem aan de muur, ga er voor staan in een afgeragde spijkerbroek en kijk zo stoer mogelijk. Doe een vrolijk dansje – pardon, schatje, we moeten maar even een stukje gaan rennen om al die adrenaline kwijt te raken. Born to Run? Nee, Tournament of Hearts is geen album voor opgewonden standjes, want het gezelschap klinkt ingetogener dan voorheen. Als de indieversie van Bruce Springsteen ten tijde van The River, om maar een voorbeeld te noemen. Na het titelloze debuut (2001) en het ijzersterke Shine a Light uit 2003 is dit het derde album van de Canadezen, waarop ze je als een hongerig roofdier besluipen in plaats van meteen toe te slaan. Het resultaat is er niet minder om.
De invloed van Fugazi is op Tournament of Hearts zo goed als verdwenen, The Constantines lijken gevolueerd tot een indieband die de klassieke rockplaten heeft ontdekt, zonder dat ze aan spanning hebben verloren. Dat lieten ze natuurlijk al deels merken op Shine a Light, maar ditmaal gaan ze nog een stapje verder. Het vijftal heeft tien sluimerende, langzaam opkomende songs geschreven, die bijna nooit uitbundig worden, maar iedere keer de juiste snaar weten te raken. Ze klinken groots, zonder ooit het grote gebaar te gebruiken, ze klinken breekbaar, zonder ooit echt fragiel over te komen. Kort gezegd: The Constantines klinken tegenwoordig als een universele rockband die elke liefhebber van ambachtelijk geschreven kwaliteitsmuziek zal bekoren. Een klassieker die Bruce Springsteen volledig voorbijstreeft hebben ze echter niet gemaakt. Nog niet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-constantines/tournament-of-hearts/11120/
Meer The Constantines op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-constantines
Deel dit artikel: