• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Decemberists | Castaways And Cutouts

Bewonderenswaardig debuut vol met tragische teksten en meesterlijke indiefolk melodietjes.
CD, Kill Rock Stars/Konkurrent

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 20 mei 2003

En daar is hij dan. De langverwachte opvolger van In The Aeroplane Over The Sea van het fenomenale Neutral Milk Hotel. Het verloren gewaande speeltje van de getalenteerde indie chansonier, Jeff Mangum. Hij heet, The Decemberists. Wacht even hoor. Oh, hij heet Castaways And Cutouts. En het is niet de opvolger van In The Aeroplane Over The Sea maar het debuut van de band The Decemberists. Wat een blunder? Ik geef het je te doen. Luister maar eens goed naar dit meesterwerkje.

The Decemberists en dan met name zanger Colin Meloy nemen het stuurloos gelaten roer van het indiefolkschip over van Jeff Mangum. En niet onverdienstelijk. Je wordt ondergedompeld in een warm bad van sprookjesachtige teksten. Teksten die bol staan van de nostalgie, verwijzingen naar het verleden en connecties tussen het verleden en heden. Meloy heeft een voorliefde voor het scheppen van absurde realiteiten in zijn teksten. “My name is Leslie Anne Levine. My mother birthed me down a dry ravine. My mother birthed me far too soon. Born at nine and dead at noon.” Verbazingwekkende en bizarre teksten verstopt achter een laag van speelse mandolines, accordeon, Fender Rhodes en vele andere eclectische instrumenten.

Een accordeon begeleidt ‘A Cautionary Song’ op een speelse melodie die uitnodigt om lekker mee te neuriën. Een speelsheid die een treurig verhaal verbloemt. Het verhaal van een in de havens hoererende vrouw, een moeder. Een moeder die elke avond als iedereen in bed ligt, de matrozen van een pleziertje voorziet. “And they throw her thirty dollars and return her to the harbor where she goes to bed. And this is how you’re fed.” Tragisch. Maar in al zijn tragiek ook beeldschoon. Die beeldschone tragiek gaat op voor de meeste teksten op Castaways And Cutouts. ‘July, July’, is wat dat betreft een opgelaten nummer. Alhoewel er geesten en een crooked French Canadian in voorkomen, is dit een vrolijk hoogtepuntje van het album. Compleet met lekker vlot gitaar- en orgelspel. Zo dobbert het album van tragische melancholiek naar melige vrolijkheid. Die tragische vrolijkheid zit ook in ‘Odelisque’, waarin een beetje Oasis-trekjes naar boven komen. Volkomen onbedoeld natuurlijk. Toch is het te herkennen in de melodie van het refrein. Een toevalstreffer, of misser, laten we het daar maar op houden. ‘Odalisque’ is door zijn volle orgelgeluid een hoogtepunt op dit album. Gezongen met bravoure door Meloy.

Doordat Meloy een wat minder nasaal stemgeluid heeft, is de muziek van The Decemberists misschien wat toegankelijker. Iets meer pop, maar net zoveel bravoure. The Decemberists grijpen het roer stevig vast en Meloy bewijst een waardig opvolger te zijn van indie’s verloren zoon, Jeff Mangum.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-decemberists/castaways-and-cutouts/3170/
Meer The Decemberists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-decemberists