Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vale kleuren en auto's die in een grijs verleden bepaalde wegen frequenteerden. Op basis van het artwork zou je The Double Agents enkele decennia terug in de tijd plaatsen. Ook hun muziek wijst in die richting. Maar The Double Agents doen hun naam alle eer aan en nemen de luisteraar vakkundig bij de neus. Friends in Low Places is immers de eerste volledige elpee van dit vijftal uit het Australische Melbourne, dat twee jaar geleden debuteerde met een naar de band genoemde EP.
Ze brengen een rauwe mengeling van blues, garage en americana. Het tempo ligt laag en de invulling is primitief. Zo zou je het titelnummer kunnen bestempelen als een slow motion-versie van Boss Hog. Maar de piano en lapsteelgitaar brengen accenten aan die Friends in Low Places verder terug in de tijd katapulteren.
Vaak weerklinkt de eenvoud van Dead Moon. Ook zijn de zuiderse boogierock van Southern Culture On The Skids en smerige blues van Sister Double Happiness nooit ver weg. Maar zoals het dubbelagenten betaamt is er eveneens een andere kant. En die wordt ingenomen door ballads. Deze afwisseling is allerminst storend en zorgt ervoor dat Friends in Low Places best wel aangenaam in het gehoor ligt. En het nummer 'Thrill Has Gone' is wat mij betreft genomineerd voor de solo van het jaar. Langzaam stijgt een gitaar boven het nummer uit om drie minuten lang vele toonaarden te verkennen. Waar is die veel te grote zonnebril?
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-double-agents/friends-in-low-places/5389/
Meer The Double Agents op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-double-agents
Deel dit artikel: