• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Forms | Icarus

Een ode aan de recursieve eigenschappen van het bestaan.
CD, Threespheres

Tekst: Norbert Pek

Publicatiedatum: 13 februari 2003

Vreemd. Icarus is net begonnen, ik kijk om en zie dat mijn CD-speler al op track 4 staat. Het is al snel duidelijk dat Icarus van The Forms een concept-plaat is. Het lijkt allereerst nog wel zo normaal: Steve Albini heeft de productie gedaan en de drie bandleden hebben tien nummers op de plaat staan. Een opvallend geluid: staccato gitaarspel, onheilspellende drums en ritmes die alle kanten opgaan, gepaard met Sunny Day Real Estate-achtige zang: eerst monotoon en dan fel en schor. Maar de -toch al korte- nummers gaan in elkaar over, zonder dat er een duidelijke grens aanwijsbaar is. Je hoort vlagen Joy Division, Modest Mouse en Sonic Youth maar toch ook eigenlijk geen van deze. Volgt u het nog? Misschien komt de logica als u weet dat de ritmesectie gedaan wordt door een Katholieke geologieleraar, terwijl de melodieën gedicteerd worden door een computerwetenschapper. Icarus is een intrigerende plaat van iets meer dan achttien minuten en eigenlijk ook één verrassende wending per minuut. Soms weet je zeker dat er onweer zal losbarsten maar opeens wordt het dan weer zonnig. Als de bandleden achteraf toegeven dat de muziek een ode is aan de recursieve eigenschappen van het bestaan of dat ze hier en daar het geluid omgedraaid afspelen, geloof ik ze meteen. En de hoes, een digipack met vierkanten en cirkels die in elkaar overlopen, zal ook wel zijn symbolische waarde bezitten. Ik heb het gevoel dat The Forms nog lang niet zijn uitverteld, maar dit is in ieder geval een interessant en mysterieus begin.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-forms/icarus-2484/2484/
Meer The Forms op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-forms