Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al vijfentwintig jaar bestaan ze, The Meteors. Psychobilly van de bovenste plank, althans volgens het persbericht. Nu nemen we die meestal met een korrel zout. Psychobilly is helemaal hot. Niet gek als je luistert naar de laatste releases van Tiger Army en Nekromantix. Da’s helemaal loos gaan, op plaat en podium. The Meteors gaan op These Evil Things maar sporadisch loos. De klad zit er na 25 jaar en dertig platen een beetje in. De reverb en de klapperende bassnaren doen het trucje nog redelijk maar zodra P. Paul Fenech zijn mond opent dondert het zaakje in elkaar. Dat juist de uitschieters instrumentaal zijn is dus geen verrassing.
Een goeie psychobilly-band weet de energie van een live-show te vertalen naar de studio. Doe je dat niet dan krijg je tracks als ‘Dogs’ en ‘Juggernaut’. Jammer, want er staan best een paar pseudo-krakers op dit plaatje. ‘To the Devil a Daughter’, ‘Bonebag’ en ‘No Reason’ bijvoorbeeld verraden waarom The Meteors het al 25 jaar volhouden. De band zal me best in elkaar willen rossen voor deze woorden (fans misschien ook, het is tenslotte psychobilly) maar laten we elkaar niet voor de gek houden. These Evil Things kon simpelweg beter.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-meteors/these-evil-things/7644/
Meer The Meteors op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-meteors
Deel dit artikel: