Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bijna elk kind wil profvoetballer of topmodel worden. Zo niet Sune Rose Wagner en Sharin Foo. Zij wilden alleen maar heel graag The Jesus & Mary Chain worden toen ze klein waren. Dat is ze vrij aardig gelukt, soms zelfs zo goed dat ze als The Raveonettes wel eens worden weggezet als een flauwe kloon van de twee Schotse überchagrijnen.
Het is niet zo gek dat het Deense duo een beetje klaar lijkt te zijn met de gierende feedback. Op In and Out of Control gooien ze het over een andere boeg. Hoewel de teksten niet getuigen van veel blijheid (er wordt gezongen over drugs, verkrachting en zelfmoord), zijn de liedjes verpakt in suikerzoete melodieën en vallen ze bijna allemaal binnen de drieminutengrens. Het is keurige, blije pop die zo op de radio kan. Het gulden laagje om deze bittere pil komt deels van producer Thomas Troelson, die normaliter weeïge popacts aan hitjes helpt.
Gek genoeg werkt die aanpak behoorlijk goed. Liedjes als 'Gone Forever',' Last Dance' en 'Boys Who Rape' zijn fijne liedjes, die je vrolijk meezingt als je tenminste geen aanstoot neemt aan de thematiek. Met veel shoop-shooby-doo's en ooh- en aah-koortjes lijkt In and Out of Control een pervers kindje uit de koker van de ook al niet zo okselfrisse Phil Spector te zijn.
Op hun vierde plaat spelen The Raveonettes op aangename wijze verstoppertje. Het lijkt erop dat Foo en Wagner iets te bewijzen hebben met betrekking tot die eeuwige referenties aan dat Schotse bandje. Hun popplaat is naast goed en vermakelijk daardoor ook wat geforceerd en een klein tikkeltje ongeloofwaardig. Toch overtuigen ze. Het is net echte pop.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-raveonettes/in-and-out-of-control/19240/
Meer The Raveonettes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-raveonettes
Deel dit artikel: