Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor de tweede Takeoversplaat laat Robert Pollard zich weer bijstaan door Chris Slusarenko (ex-Guided by Voices). Slusarenko neemt bijna alle instrumenten voor zijn rekening, bijgestaan door gasten als cellist Chris George (ex-GBV), Stephen Malkmus (ex-Pavement), John Moen (Decemberists), Tad Doyle (ex-Tad) en Dan Peters (Mudhoney).
Bad Football houdt het eerst en vooral bij songstructuren die voortborduren op de latere Guided by Voicesplaten. Aanvankelijk lijkt het een redelijk homogene plaat en moet het entertainment voornamelijk gehaald worden uit Pollards lekker sarcastische teksten. Met het vreemde ‘Pretty Not Bad’ en het stoute ‘I Can See My Dog’ als hoogtepunten.
Halverwege wordt Pollard de eensluidende songs een beetje beu en gaat hij zichzelf amuseren. Het korte ‘The Jester of Helpmeat’ heeft als enige tekst het zinnetje “The jester of Helpmeat is not fucking around”. Als song lijkt dit absoluut nergens naar en dat statement moet dus met een behoorlijke snuif zout genomen worden. ‘Kicks at the Gym’ is een persiflage op gezwollen spierballenrock, alsof Pollard zich van fles vergist heeft en in één teug een overdosis testosteron achterover sloeg.
In ‘Music for Us’ krijgt hij een plotse Randy Newman-stuip, compleet met piano en opgeblazen stem. Halverwege ontspoort het liedje volledig. Door het hele liedje als een grap af te doen ironiseert hij de uithalen naar hippe bands – “Hail to the new sensation!" - een beetje. Maar de vraag rijst toch of Pollard misschien niet gefrustreerd is.
Daar is totaal geen reden toe, want hij heeft het nog steeds. De waanzinnige maar donkere hersenkronkelpoëzie die hij in de laatste twee songs (‘The Year Nobody Died’ en ‘My Will’) neerpent, illustreren dat het vele gezuip zijn creatieve grijze cellen nog lang niet opgesoupeerd heeft.
Probeer ook eens de onlangs verschenen dubbelcd Crickets – Best of the Fading Captain Series 1999 – 2007 (Recordhead / Revolver USA). Met 56 tracks van 21 verschillende bands is het een overrompelende belevenis, maar het illustreert uitgebreid het onstopbare halvegare genie van Robert “Ik neem een album per dag op” Pollard.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-takeovers/bad-football/15786/
Meer The Takeovers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-takeovers
Deel dit artikel: