Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Slecht nieuws voor wie vond dat Robert Pollard ten tijde van Guided By Voices al te veel liedjes schreef: onlangs bracht hij op één en dezelfde dag drie verschillende platen uit. Turn to Red is daar een van; de andere twee kwamen uit onder de groepsnamen Psycho and the Birds en The Keene Brothers. De drie platen zijn nummer 40, 41 en 42 in de Fading Captain-serie die Pollard in 1999 begon, en waar om de zoveel maanden een nieuw deel van verschijnt.
Voor The Takeovers werkt Pollard opnieuw met ex-GBV-bassist Chris Slusarenko, die eerder ook het Seattle-bandje Sprinkler aanvoerde. Hier en daar duikt een gast op: Charlie Campbell van Pond, Dan Peters van Mudhoney of Sam Coomes van Quasi, verder neemt Slusarenko ongeveer alle instrumenten en composities op zich. Net zoals nogal wat ander werk van Pollard variëert de kwaliteit behoorlijk. De songs gaan van mooie liedjes en coole rockers, naar dronken gebral dat hij ‘s nachts in zijn eigen antwoordapparaat ingezongen heeft.
‘Insane/Cool It’ is een rudimentaire rocker; The Who op lo-fi pillen. ‘Fairly Blacking Out’ lijkt nog het meest op klassieke GBV: indierock met weidse gebaren en een melodie die nogal bekend klinkt. ‘Be it not for the Serpentine Rain Dodger’ houdt het midden tussen die twee: ook hier klinkt de melodie verdacht bekend in de oren, maar of ze nu gepikt is van The Who of van GBV zelf is niet duidelijk.
‘First Spill Is Free’ is een ontwapenend train-of-thought rijmpje, met een simpele akoestische begeleiding. ‘Scuffle with Nature’ heeft dezelfde ingrediënten, maar laat zijn spierballen iets meer zien.
In ‘Mojo Police’ is de samenhang ver te zoeken. Waarschijnlijk om zich aan te passen aan het getier van Pollard laat Slusarenko het nummer constant van richting veranderen. Fijn, maar van die psychotische blues hebben we al beter gehoord. ‘Bullfighter’s Cut’ is ook behoorlijk noisy, maar bedaarder. Een dreinende kadans begeleidt een comateuze Pollard, die op een bepaald moment gewoon wegvalt – ongetwijfeld in slaap gesukkeld.
Voeg daar nog wat streepjes noise met een bijna onverstaanbare Pollard aan toe en je hebt er weer een onevenwichtig plaatje bij. Met alle respect, maar misschien moet hij zich toch eens wat beter leren focussen en af en toe een song een keertje niet uitbrengen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-takeovers/turn-to-red/13562/
Meer The Takeovers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-takeovers
Deel dit artikel: