Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms heb je van die platen die je ongemerkt de keel dichtknijpen. Ongemerkt omdat ze bescheiden, onderkoeld, verstild en op het eerste gehoor vrij gewoontjes klinken. De keel dichtknijpen omdat de onderliggende emotie en somberheid pas na een flink aantal luisterbeurten plots naar boven komen. En dan is het te laat om je los te maken.
Come Up for Air van het Noorse trio The White Birch is er zo een. Een meedogenloze killer is het, hoewel je dat in het begin nooit zou vermoeden. Nee, The White Birch geeft nieuwe betekenis aan adjectieven als ‘ingehouden’ en ‘onderkoeld’. De band is zo beheerst en minimaal bezig dat het bijna eng wordt. Je krijgt het gevoel dat je de bandleden bijna wilt toeschreeuwen dat ze zich eens moeten ontladen, want op deze manier merkt niemand ze op. En zo stapelt die onderhuidse somberheid zich maar op en op en op…
En uiteindelijk is het juist dát wat Come Up for Air zo speciaal maakt. Want waar ieder ander voor een hogere versnelling zou kiezen, schakelt The White Birch juist een tandje terug. Daardoor zetten ze je compleet op het verkeerde been. Er schieten allerlei referenties door je hoofd: Mark Hollis, Sigur Rós, Coldplay, Brian Eno, David Sylvian, Low. Het is ergens daar tussenin dat je The White Birch kunt plaatsen, maar toch schiet zo’n vergelijking mateloos tekort. Het vervreemdende effect van het nergens tot uitbarsting komen wordt nog eens versterkt door plots opduikende oneven maatsoorten, die in de wereld van The White Birch zo natuurlijk klinken dat je dat pas door begint te krijgen als het liedje voorbij is.
De elf prachtliedjes zijn kort en compact, herbergen geen enkele overbodige noot, en zijn werkelijk fenomenaal op band gezet door Helge Sten (Deathprod, Supersilent). Geen uitschieters, maar dat is ook schier onmogelijk met dit waanzinnige niveau. Hoor het minimalisme van ‘Your Spain’, luister naar de ongekende droefheid van ‘June’, voel die tranen opwellen als het refrein van ‘The Astronaut’ je laat zwelgen in miserie. En over elk liedje kan in zulke bewoordingen worden gesproken. Come Up for Air van The White Birch is niets minder dan een sensatie. Een verstilde weliswaar, maar wel een echte.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-white-birch/come-up-for-air/11331/
Meer The White Birch op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-white-birch
Deel dit artikel: