Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie dat moderne jasje van Iron & Wine fijn vindt zitten, moet ook eens luisteren naar Magnolia, het debuut van The Wooden Birds. Dit serieus te nemen zijproject van Andrew Kenny - onder andere voorman van The American Analog Set - werkt op dezelfde wijze met sfeer en ritme, zoals Sam Beam dat doet op zijn tot op heden meest geprezen plaat The Shepherd's Dog.
The Wooden Birds toont met The American Analog Set alleen overeenkomsten in karakter. Waar Kenny met die band met toetsen en gitaar veelal de drones in de muziek opzoekt, zowel introvert als uitbundig op de kleine ruimte te werk gaat, is ook The Wooden Birds ingetogen, maar staat dichter bij de luisteraar; alsof ze in je huiskamer spelen.
Daarnaast is er, vergeleken met The AmAnSet, bij The Wooden Birds meer aandacht voor 'het liedje'. Eigenlijk net als bij Iron & Wine of bij andere gelijkgestemden als Neil Young en Bon Iver. Kenny toont zich bij The Wooden Birds wederom een traditionele vakman: de nummers op Magnolia zitten uiterst goed en klassiek in elkaar - met een kop, een staart en een mooi refrein - maar er is meer aandacht voor het arrangement en de stem. De toon is folky en hier en daar op een aangename manier terughoudend.
De lijn tussen schoonheid en vakmanschap is stevig, maar daarmee komt gaandeweg ook de verveling. Andrew Kenny blinkt uit in het herhalen van een kunstje dat hij uiterst goed onder de knie heeft. Natuurlijk zijn songs als 'Sugar', 'Hometown Fantasy' en 'Seven Seventeen' uiterst schoon, ze kunnen niet voorkomen dat de aandacht snel verslapt. Het zouteloze ritme, de aanzetten, de manier van zingen, de subtiele aanvullingen, ze kondigen zich steeds op gezette tijden aan. Dat is best jammer, want er had veel meer ingezeten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-wooden-birds/magnolia/18955/
Meer The Wooden Birds op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-wooden-birds
Deel dit artikel: