Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie van Welcome to the Blue House een doordrukje van Millionaire verwacht, komt bedrogen uit. Frontman Tim Vanhamel heeft wel degelijk een eigen geluid, dat melodieuzer en minder hard klinkt dan dat van zijn band.
De beste inspiratie wordt uit ellende geboren. Soms is dat een waarheid als een koe. Tim Vanhamel voelde zich nadat zijn relatie met topmodel Hannelore Knuts na tien jaar op de klippen liep, gedwongen om die breuk te verwerken met een soloproject. Bij een eerste luisterbeurt lijkt Welcome to the Blue House - toegegeven - een album vol oppervlakkige pop om snel te vergeten. Maar dit blijkt een plaat voor volhouders, want wat eerst lijkt op één langgerekt geweeklaag openbaart zich na een tijd als een beeld van hoop en gepaste weemoed. En vooral: subtiele, intelligente liedjes die zich slechts laag voor laag blootgeven.
Op zijn soloplaat doet Tim Vanhamel echt bijna alles alleen: hij tekent niet alleen voor de - soms meerstemmige, Beach Boys-achtige - vocale partijen, maar ook voor gitaar, bas, drums, orgel, piano, vibrafoon en toetsen. Dat levert heel wat melancholische, psychedelische nummers op, en heel soms een poppy, wat vrolijker liedje met huppelende violen ('Like a Fire'). Wat Vanhamel met dit soloproject verder wil doen, weet hij zelf nog niet. Hij vond zelf dat hij deze plaat nu gewoon even moest maken. En bij Millionaire kon hij dit mooie ei niet kwijt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-vanhamel/welcome-to-the-blue-house/16632/
Meer Tim Vanhamel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-vanhamel
Deel dit artikel: