Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat Nederlandstalige popmuziek in de lift zit, kon u onlangs uitvoerig in deze kolommen lezen. Eén van de namen die toen naar voren werd geschoven was die van Tom Pintens.
Pluis er zijn cv maar eens op na, zowel als zanger, gitarist, toetsenist en producer legde hij een respectabel parcours af. Hoofdzakelijk als werknemer van Zita Swoon, sporadisch ten dienste van anderen (theatermuziek, Think of One of recent nog het debuut van Billie King), één enkele keer (2004) onder eigen vlag onder het alias 2000 Monkeys.
Drie jaar later staat Tom Pintens opnieuw in zijn blootje, in de Moerstaal dan nog wel. Hoezeer ook verrukt door het claxonnerende, internationale voorjaarsgeweld, de elf smetteloze luisterliedjes die de Antwerpenaar onthult zijn een regelrechte verademing. Eenvoudig, verhalend, integer, cordiaal, charmant en hypermelodieus. Arrangementen zijn smaakvol en vooral dodelijk efficiënt, zonder evenwel overdadige proporties aan te nemen.
Het naakte raamwerk – elektrische gitaren zijn taboe op deze plaat – omvat veel, heel veel piano en sierlijke tierlantijntjes, die twijfelaars of sceptici onverwijld over de streep zullen trekken. Ook de teksten worden met zorg en aandacht afgewikkeld, met dank aan Ellen Schoenaerts. Niet eenvoudig om in het Nederlands te blijven boeien zonder klef te worden, maar Pintens’ wederhelft slaagt met brio.
‘Al die tijd’ (mét Tine Reymer) en ‘Camping Kobalt’ toornen lichtjes boven het veld uit, zij het in een relatieve context, want het verdere repertoire hoeft nauwelijks onder te doen. De concurrentie zal voor Tom Pintens dit jaar niet mals zijn, met dit uitstekende streepje muziek is hij echter tot de tanden toe gewapend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tom-pintens/s-t-7712/15068/
Meer Tom Pintens op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-pintens
Deel dit artikel: