Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Frans klinkende titel is het enige wat Tuna gemeen heeft met het land van de goede wijn en pétanque. We hebben hier te maken met een jong bandje uit Utrecht. Een zoekende in de muzikale woestenij. Zoveel is wel duidelijk na beluistering van deze vier nummers. Een beginnende groep die wel erg makkelijk in het gehoor liggende poprocknummers speelt, flirt met funk en rap, maar nergens tot memorabele kunststukjes weet te komen. Of het moet de kraakheldere productie zijn. Erg is dat niet, want de band zegt zelf op zoek te zijn naar het echte eigen tunaphonic-geluid. Sommige muzikanten houden dat uit het oog en oor van de pers, Tuna groeit liever en plein public op. Daar is moed voor nodig. En die hebben de heren dan ook. Want met een halve Vedder-croon en lieflijk tokkelende gitaartjes slaan ze nog geen deuk in een week pakje boter, toch bereikt deze demo de KindaMuzik-burelen en stellen zich willens en wetens kwetsbaar op in het levensgevaarlijke mijnenveld vol zwavelzuur dat muziekkritiek heet. Een gebied waaruit menig onorigineel klotebandje niet zonder kleerscheuren of gapende wonden kwam gestrompeld. Tuna verdient op dit moment misschien nog niet heel veel beter, maar ergens zit er voor deze prille muzikale act (en bepaald geen k-groepje) meer in het vat. Dat is in ieder geval te horen. Wat Tuna node mist, is originaliteit, échte dikke bassen voor de ware grooverock die ze zo graag willen maken en een oplettend oor om de zanger niet te veel richting Dinant - Kane – brrrrrrrrrboebah - Westhoef te laten afglijden. Want hij kan veel met zijn stem, de band speelt al prima; het is nu alleen nog wachten op het eigen geluid. We gunnen ze die tijd. Want van Tuna kunnen we meer verwachten; succes niet uitgezonderd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tuna/des-chansons-tunaphoniques/4185/
Meer Tuna op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tuna
Deel dit artikel: