Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mocht het een misdaad zijn om de jaren 1977-1983 in een nieuw muzikaal jasje te steken, dan zaten de gevangenissen vandaag helemaal vol. Ook het instrumentale combo Tussle bezondigt zich eraan op zijn tweede langspeler. Voeg bij voornoemde invloeden nog wat losse scharrels met krautrock en disco en je bent er wel ongeveer.
Dat wil dus zeggen dat ritme zowat de belangrijkste factor is op deze plaat. Vette baslijnen en tonnen percussie maken de dienst uit en door de constante mengeling van dans, new wave, rock en experiment is het dan ook nauwelijks mogelijk om Tussle in een vakje onder te brengen.
De vraag is dan natuurlijk of het zonder schaamte refereren aan al die invloeden ook een goede en coherente plaat oplevert? Het antwoord is dat het allemaal wel meevalt, dus lekker wegluistert. Tussle heeft zonder twijfel het hart op de juiste plaats, maar is daardoor ook weinig verrassend.
Tussle heeft namelijk zoveel gemeen met wat er de afgelopen jaren op labels als DFA en DC is verschenen, dat het lang zoeken is naar een origineel en pakkend, laat staan een opzwepend, nummer.
Daar kunnen de experimentele tussenstukjes (die heel hard “Wij kennen Stockhausen” schreeuwen) weinig aan veranderen. De deelname van Salvatore Principato en Dennis Young van de legendarische no wavegroep Liquid Liquid, die op afsluiter ‘Pow!’ hun trucje haast identiek overdoen, is best opzwepend, maar het roept evenmin de verwachte grote dagen op.
Naar alle waarschijnlijkheid is Tussle vooral live een hele belevenis en lijkt het voorlopig beter een definitief oordeel af te wachten. Niettemin hadden enkele scherpe randjes en wat meer durf deze plaat geen kwaad gedaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tussle/telescope-mind/14957/
Meer Tussle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tussle
Deel dit artikel: