Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terug van weg geweest: de groen/zwarte ‘Casket Crew’ rond de boomlange oversekste zanger en bassist Peter Steele. Life Is Killing Me opent zoals gebruikelijk met een kort nummer om de sfeer er vast in te brengen. Maar daarna wordt het gaspedaal direct volledig ingetrapt.
Opvallend is dat de sferische en opgeklopte dramatiek van de vorige albums, die meer dan eens ten koste ging van de harde kant van de band, naar de achtergrond is verdwenen. Type O Negative kent natuurlijk wel nog steeds de loodzware riffs en de als geschrokken schreeuwende vleermuizen klinkende synthesizers. I Don’t Wanna Be Me geeft meteen aan wat de insteek voor Life Is Killing Me is: verandering van spijs doet eten.
Life is Killing Me laat vooral het toch wat gezapige ‘World Coming Down’ ergens in een moeraspoel vol verderfelijke gassen verstikken. En zelfs het sterke ‘October Rust’ valt ten prooi aan de elementen. Want het is meer dan ooit terug naar een zeker vorm van wortels die liggen rond de heel succesvolle plaat ‘Bloody Kisses’. Goed teken hiervan vormen: ‘Anesthesia’ en ‘How Could She’.
Steele bezingt weer eens zijn gedachten over de al dan niet vleselijke geneugten van het liefdesleven. En verder overheerst toch ook weer de ‘humoristische’ wansmaak en algemene treurnis. Een paar homofobe opmerkingen zullen de geruchtenmachine vast wel van genoeg brandstof voorzien. Maar daar zal Type O Negative inmiddels wel aan gewend zijn. Ze zijn immers al voor van alles en nog wat uitgemaakt, maar echt voor één gat te vangen zijn ze nooit gebleken…
Muzikaal is het allemaal weer wat krachtiger aangezet. De gitaren hebben de hoofdrol opgeëist en de nummers kennen een tempo dat het midden houdt tussen zware doom en gothic rock. Bloody Kisses II is het niet geworden; daarvoor is de mix van stijlen te divers en het concept te dun. Maar iedereen die ooit viel voor die plaat en de zwarte garderobe nog niet ingeruild heeft tegen het heersende H&M modebeeld kan zijn hart ophalen. Er zijn nog zekerheden in deze wereld… Life Is Killing Me kon wel eens een succesvolle revanche blijken te zijn. Misschien kleurt de zomer alsnog groen en zwart…
http://www.kindamuzik.net/recensie/type-o-negative/life-is-killing-me/3371/
Meer Type O Negative op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/type-o-negative
Deel dit artikel: