Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Woef! Underworld trekt na drie jaar weer aan je broekspijpen. Buiten staan wat vrienden, die ook mee gaan stappen. Je kijkt bedenkelijk, want er zitten gasten tussen met snelle zonnebrillen op en iets te veel gel in het haar. Gasten waar je weinig mee hebt. Maar vooruit, je hebt zin om te dansen en wie weet valt het mee.
Het valt mee. Barking is onmiskenbaar Underworld, ondanks de intensieve samenwerking met een hele rits bekende danceproducers, waaronder Paul van Dyk, Dubfire en Appleblim. Dat was trouwens nieuw voor de twee veteranen: samenwerken. Na het vertrek van dj Darren Emerson lieten Rick Smith en Karl Hyde nog maar weinig mensen aan hun knoppen zitten. Afgezien van de talloze remixes natuurlijk.
Het samen met Dubfire (van Deep Dish) geschreven openingsnummer 'Bird 1' is gelijk een van de beste tracks van het album. De opening mag dan als twee druppels water op 'To Dream of Love' (1996) lijken, het nummer bevat alle ingrediënten die Underworld zo goed maken. De koele en cryptische praatzang van Karl Hyde, een pulserende baslijn die ieder moment kan losbreken en de beste akkoorden die dit jaar in een dansplaat te horen waren.
Die sterke lijn weet het duo niet het volle uur vast te houden. Zo klinkt 'Between Stars' met Mark K. & D. Ramirez iets te veel naar voetbalstadionfeestjes en lijkt trancemeester Paul van Dyk getuige 'Diamond Jigsaw' hopeloos uit vorm. Ook zal niet iedereen de drum 'n' bass-zijstapjes met High Contrast pruimen.
Barking was, ook voor Underworld, een onbekend avontuur. Zoals op vakantie gaan met een stel vrienden dat je nog niet zo goed kent. Of in dit geval: een nacht stappen met een andere groep. Je weet dat je niet gezamenlijk thuis zult komen maar het wordt evengoed een mooie nacht. Of in dit geval: een nacht met mooie momenten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/underworld/barking/20637/
Meer Underworld op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/underworld
Deel dit artikel: