Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er is minstens een atoomoorlog voor nodig om Wayne Hancock te doen beseffen dat 1952 ten einde is. Niet helemaal toevallig is 1952 ook het jaar dat Hank Williams Sr. voor het laatst van zich liet horen. Hancocks befaamde kraaienzang en authentieke honky tonk roepen herinneringen aan hem op. Het nieuwe Hancockalbum Tulsa is geproduceerd door Lloyd Maines. Over hem zegt De Trein: “De man hoort precies wat ik denk!” 1952, dus.
In het bijna laatste nummer ‘Brother Music, Sister Rhythm’ lijkt hij zich heel even te bekommeren om de wereld van vandaag de dag, maar deze prettige hommage aan de oliestad Tulsa, die al vaak bezongen is door J.J. Cale, gaat het toch vooral over het oneindige geluk van verlaten snelwegen, gemiste geliefden en wanhopige smeekbedes tot hogere krachten. Vernieuwend is het niet, tenzij u de combinatie van blazers en jankende pedal steel in sommige tracks nog niet eerder hoorde.
Een kleine vijf jaar na het album A Town Blues staat Hancocks robuuste potpourri van western swing, sentimentele country en dansbare rockabilly dus nog altijd stijlvol overeind. Zo revolutionair als countrygod Hank Williams wordt het nergens, daarvoor loopt hij simpelweg een halve eeuw achter op schema. De liefde waarmee Hancock en zijn strakke groep begeleiders de traditionele honky tonk brengen, is bovenal oprecht en tijdloos, en dat is wat uiteindelijk telt. Met een plaat als deze kan Wayne the Train weer vijf jaar de hort op.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wayne-hancock/tulsa/14239/
Meer Wayne Hancock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wayne-hancock
Deel dit artikel: