Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Screaming Trees zijn helaas reeds lang verleden tijd, maar voorman Mark Lanegan heeft gelukkig meegedraaid met onder meer de Queens Of The Stone Age en zelf inmiddels een viertal soloalbums afgeleverd. Het woord "solo" is echter relatief; Lanegan laat zich graag omringen door de crême de la crême uit de rockwereld. Bandleden van Pearl Jam, Alice in Chains en zelfs wijlen Cobain hebben de zanger uit Washington reeds bijgestaan.
Tegenwoordig doet Lanegan het vooral met de stonerrock-iconen Chris Goss, Josh Homme en Nick Olivieri, zijn ex-bandmaatjes van QOTSA. Het is een bijna onmogelijke taak de familiestamboom van deze jongens te ontrafelen. De nieuwe samenwerking is in elk geval vreemd aangezien Lanegan onlangs uit QOTSA zou gestapt zijn, bassist Olivieri eruit zou gezét zijn en vervangen door Van Conner van... Screaming Trees. Wat telt is dat muziek de stonerrockers weer samen in de studio heeft gebracht voor heel wat gitaar-, piano-, drum- en zangwerk. Hun zweet kan je ruiken op het gloednieuwe album van de Mark Lanegan Band: Bubblegum. En de gastenlijst van het album wordt nóg beter! Wat denk je van madam PJ Harvey; haar heerlijke zang contrasteert subliem met die van Lanegan. Of Aldo Struyf, de toetsenist van Millionaire? Die link met de Belgische band is in feite niet zo onlogisch; de gasten van Millionaire zijn al geruime tijd dikke maatjes met al die stonerrockers.
De keuze voor de titel Bubblegum is wél vreemd; Mark Lanegan associeer je niet meteen met het zorgeloos blazen van dikke roze bellen. De volledig zwarte hoes en songtitels als Metamorphine Blues en Out of nowhere voorspellen ook weinig optimisme en veel sarcasme. Maar toegegeven, er valt vaak een vrolijke(re) ondertoon te ontdekken. Het immens intieme 'Come to Me' bijvoorbeeld is een lieflijk duet tussen Lanegan en PJ Harvey. Achter de slaapkamerdeur luister je met kippenvel naar hun zachtjes kreunend verlangen.
In vijftien tracks brengt Bubblegum een waaier van blues, zachte liefde, woestijnrock en harder. Mark Lanegan brengt variaties in zijn manier van zingen, maar het doorroeste handelsmerk van zijn stem wordt voornamelijk opgepoetst dankzij backing vocals in vrijwel elk nummer. Wanneer de eerste tonen echter zijn gezet, staat je verderop in de song geen verrassingen meer te wachten. Vooral de eerste helft van het album bevat nummers die op hun eigen ritme hobbelen zonder daarvan af te wijken. Het is de typische Mark Lanegan, die volhardt in woede, verbittering en zelfspot. Wie daardoor op een honger blijft zitten, kan beter zappen naar Sideway in Reverse, dat een vervolg breit op de Stooges. Vanaf het tweede deel zijn de songs prikkelender en waarschijnlijk ook makkelijker verteerbaar. In 'Can't Come Down' raast een tornado uit de Californische woestijn waar de beruchte Desert Sessions moeten zijn opgenomen. Tempowisselingen volgen elkaar op. Vooral het Calexico-getinde Out of nowhere onder begeleiding van een pikante piano blijft nazinderen.
Mark Lanegan is een heerlijke rokerige stoomtrein die zijn tijd neemt om van het landschap te genieten. Aangedreven door muzikanten van wereldklasse zien we gouden graanvelden die trillen in het zonlicht, vervolgens pikken aasgieren uit een uitgedroogd karkas. De locomotief weet dat elk tafereel de moeite waard is. Bubblegum is bijgevolg geen kauwgom die na enkele minuten haar smaak verliest; integendeel. Elke luisterbeurt vraagt naar méér Bubblegum.
Mark Lanegan speelt op 17 augustus in De Melkweg, Amsterdam (NL), 20 augustus op Pukkelpop, Hasselt (B) en 25 augustus in Tivoli De Helling, Utrecht (NL)
http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=6795
Meer Mark Lanegan Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mark-lanegan-band
Deel dit artikel: