Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie is hij?
Hij is Findlay Brown, een singer-songwriter die opgroeide in een piepklein dorpje, net buiten het Engelse York. De vader van een jeugdvriendje deed veel werk voor de lokale zigeunergemeenschap, die daar in de buurt bivakeerde. Deze zigeuners hielden bokswedstrijden met blote vuisten. Via de vader van het jeugdvriendje kwam Brown ermee in aanraking en nam hij zelfs deel aan deze wedstrijdjes.
Inmiddels bokst de jongen niet meer, maar woont hij in Londen. Hij heeft al jaren een relatie met een Deense, Marie Nielsen. Zij, of eerder het ontbreken van haar, is het leitmotif op zijn verrassend mooie debuutplaat Seperated by the Sea.
Wat doet hij?
Seperated by the Sea is een singer-songwriter-plaat, die vol staat met liedjes over het missen van een geliefde. Browns liefje, Marie, woont zogezegd in Denemarken en dan is Londen niet echt om de hoek. De titel van de plaat verwijst naar de afstand tussen de tortelduifjes.
De zanger en liedjesschrijver weet het verlangen naar zijn geliefde om te zetten in prachtige nummers. Brown neemt akoestische folk als basis en voegt her en der toefjes psychedelica, country en pop toe. Seperated by the Sea is daarmee een plaat die sterk beïnvloed is door de muziek uit de jaren zeventig. Niet hip en modern, maar wel mooi.
Wat maakt hem zo goed?
U dacht dat liedjes zingen over iemand missen enkel kan verzanden in sentimentele klefdoenerij? U heeft het mis: Findlay Brown verlaagt zich niet tot plat sentiment als “ik hou van jou, ik blijf je trouw”, maar pakt de zaken een stuk creatiever aan. Hij maakt folk, maar wie denkt aan vrolijk samen zingen rond het kampvuur of hippies met geitenwollen sokken komt bedrogen uit.
Browns liedjes hebben een avontuurlijke inslag, die het sterkst tot uiting komt in de nummers waarin de psychedelica de vrije loop krijgt. In ‘Don’t You Know I Love You’ laat Brown de teugels vieren en ontstaat een minutenlange jam, met een doordravende banjo en voorzichtige feedback van een elektrische gitaar. Een nummer als ‘I Will (Ghost Ship)’ blinkt daarentegen uit in serene melancholie. Kort door de bocht gezegd: Seperated by the Sea klinkt als Nick Drake op LSD.
En de toekomst?
Seperated by the Sea wordt vrijwel overal bedolven onder zeer enthousiaste kritieken. Optredens kunnen dus niet uitblijven. Vooralsnog zul je ervoor naar Engeland moeten, maar ongetwijfeld kunnen we hem binnenkort in de Lage Landen begroeten.
Nu maar hopen dat zijn liefje ver bij hem uit de buurt blijft. Want stel je voor: zodra het koppel elkaar in de armen sluit, is het uiteraard gedaan met de mooie muziek. Het is dus zaak om de geliefden uit elkaar te houden en de muzikant te laten sudderen in eenzaamheid. Niet leuk voor Findlay Brown, maar dan moet hij er maar niet zulke mooie liedjes over schrijven.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/findlay-brown/toekomstmuziek-findlay-brown/15151/
Meer Findlay Brown op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/findlay-brown
Deel dit artikel: